Melis Behlil

Behlil, Melis

Name Variants

MELIS BEHLIL
BEHLIL, MELIS
Behlil, Melis
Melis, Behlil
B., Melis
B.,Melis
BEHLIL, Melis
M. Behlil
Behlil, M.
Melis Behlil
Behlil,M.
Behlil,Melis
Behlil, MELIS
Melis BEHLIL

Job Title

Doç. Dr.

Email Address

melisb@khas.edu.tr

ORCID ID

0000-0003-0040-9298

Scopus Author ID

55882565800

Full item page

Scholarly Output

29

Articles

4

Citation Count

16

Supervised Theses

19 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 29

Yerelkurgu, uyarlama, yeniden yapım: Yeşilçam döneminde bilim kurgu
(Kadir Has Üniversitesi, 2013) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Bu tez; 2000 yılı öncesinde çekilen Türk bilim kurgu filmlerinin yabancı bilim kurgu filmlerinin sadece yeniden yapımı ve uyarlaması olmadığını ve kendine has özellikleri ile yeni bir alttürün örnekleri olduğu hipotezini savunmaktadır. Türk Bilim kurgu filmlerinin kültürel etkiler ile yeniden yorumlanmış ve ?Yerelleştirilmiş? filmler olduğu hipotezi 1955- 1987 yılları arasında çekilmiş olan Türk bilim kurgu filmleri üzerinden analiz edilerek desteklenmiştir.
Exploring Genre's natural borders: bromantic comedy as a subgenre
(Kadir Has Üniversitesi, 2013) Behlil, Melis; Behlil, Melis
This thesis aims to investigate a recent trend in contemporary American cinema which i call “bromantic comedy.” These comedy films have been increasingly coming out since the early 2000s. They are defined by their considerable use of gross-out humor and their depiction of the average American male. Bromantic comedies direct their attention to homosocial interaction or “bromance” as well as heterosexual relationships. Since it is a fairly recent phenomenon there is little relevant academic research conducted on the genre. Although many terms have been coined to refer to these films they tend to cover various films from different genres that only share the bromance theme. -- Abstract'tan.
Citation Count: 1
East is East?: New Turkish Cinema and Eastern Europe
(John Wiley and Sons, 2012) Behlil, Melis
[Abstract Not Available]
Transgressive mockumentary as a critique of conventional filmmaking practices
(Kadir Has Üniversitesi, 2022) Şatır, Berkay; Behlil, Melis; Behlil, Melis
Mockumentary film is the parodic conjoint of fiction narrative with documentary-style narration, popularized since the 1980s with the release of the iconic This is Spinal Tap. While many mockumentaries take advantage of canonical documentary forms merely for comedic purposes, certain examples exploit their hybridism for critical purposes by the use of self-reflexive strategies. Certain critical mockumentaries instrumentalize the self reflexive narration to indicate opponent statements about the filmmaking codes and conventions beyond the subversion of the canons. Counter-cinematic particularities of these mockumentaries share similarities with the transgressive characteristics indicated by the Cinema of Transgression Manifesto such as counter-cultural, shocking, and humorous narratives, anti-structuralist and anti-conventional narrations, and anti authoritarian and independent filmmaking practices. Regarding the interdisciplinary use of the term transgressive, categorization of such critical mockumentaries as transgressive mockumentary is pertinent. Cinema of Transgression manifesto proposes a transformation through transgression that is liberating and transfiguring. Through parodical counter-practices on the margins of canonical forms and texts, the instrumentalization of self-reflexivity in transgressive mockumentaries raises a critique of conventional filmmaking practices. Their critique function as the unveiling of the illusionism and ideological and emotional imposition of conventional practices and is transformative for the spectator’s understanding of conventional film.
Dijital çağda kimlik olusturmak: sanal gerçeklik yanilsama ve gözetim “suret” kısa film çalışması örneği
(Kadir Has Üniversitesi, 2014) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Bu calismanin amaci “SURET” adli kisa film calismasini olusturulurken dayandirilan kavramsal cercevenin ortaya konulmasidir. Buna gore calismanin konusu dijital cagin teknolojileri araciligiyla olusturulan sanal kimliklerin yanilsamali bir yapida olmasi ve yine bu teknolojilerin toplumu gozetim toplumuna cevirmesidir. Bu dogrultuda sanal gerceklik kavrami ve sanal gercekligin sinemada nasil temsil edildigi incelenmistir.
"We will fix it in post", but how will we fix post? Digital post labor processes in Turkey's film industry
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Digital cinema has been one of the most groundbreaking technological innovations since the invention of cinema and has been a remarkable area of study with the multifaceted alterations it has led to in film theories and filmmaking practices. While many studies on digital cinema cover the benefits brought in, it is also significant to investigate the implications of a tremendous technological change on the labor processes as an important feature in filmmaking. This thesis inquires the changing working conditions of post production workers in Turkey's film industry, looking deeply into the influences of transition from digital intermediate post process to entirely digital cinema system. In order to comprehend the effects of the mentioned transition, the thesis relies on a theoretical framework of production studies and political economy approaches; while the research has been supported by means of empirical inquiry consisting of the expressions of post production professionals about their experiences and opinions. The aim of the thesis is to fill a gap in the literature about Turkey's film industry, by drawing attention to the labor processes in post production revealing its connection with the misuse of the opportunities digital cinema system enables within a capitalist industrial pattern.
Şevket Emin Korki filmlerinde yeni gerçekçilik
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Bu araştırmanın amacı, Saddam rejimi sonrası Şevket Emin Korki filmlerinde, İkinci Dünya Savaşı sonrasındaki İtalyan Yeni Gerçekçiliğinin etkisini ortaya koymaktır. Yeni Gerçekçiliğin dünya sinemasını etkilemesinde söz konusu olan unsurlar ve bu unsurların Korki’nin filmlerindeki kullanım şekli ele alınacaktır. Bu durumu ortaya koymak için yönetmenin Toz Geçişi (Crossing The Dust), Başlama Vuruşu (Kick Off) ve Taşa Yazılmış Hatıralar (Memories On Stone) filmlerini tema, mizansen, görüntü yönetimi-kurgu ve belgesel niteliği taşıyan öğeler bakımından incelenmiştir. İtalyan Yeni Gerçekçiliğinde rastlanan özelliklerin Korki’nin filmlerindeki kullanımı, yapılan tetkikler ve Korki’nin kendi ifadeleri çerçevesinde ele alınmaktadır. Yapılan araştırmalar ve tetkikler sonrasında, elde edilen verileri akademik sentezleme yöntemi ile karşılaştırılıp değerlendirildiğinde ulaşılan sonuç, tezin hedefledikleri ile paralellik göstermektedir. Yeni Gerçekçiliğin etkisi, post modern dönemin etkileri dahilinde açık bir şekilde Korki’nin sinemasında görülmektedir. Araştırmada kullanılan üç filmin Yeni Gerçekçi tetkik ile değerlendirilmesi sonrasında ulaşılan en önemli bulgu, Şevket Emin Korki’nin kullandığı senaryo ve yönetmenliği her bakımından İtalyan Yeni Gerçekçiliğinin bir devamı niteliğini taşıdığıdır.
İletişim teknolojisinin Kürt kanallarında yapımcıların işi üzerindeki etkisi : Rudaw, Naliya ve Kurdsat TV kanalları
(Kadir Has Üniversitesi, 2017) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Bu çalışmanın amacı iletişim teknolojisinin Kürt kanallarında yapımcıların işi üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Bu bağlamda RUDAW, Nalıya ve Kurdsat Tv kanalları üzerine bir inceleme yapılmıştır. Yapılan araştırma sonucunda katılımcıların çoğunluğunun iletişim teknolojisini ve modern teknolojiyi iyi seviyede kullandıkları, kullanılan teknolojinin modern dünyada kullanılan teknoloji ile aynı seviyede olduğu gözlemlenmiştir. Aynı zamanda modern iletişim teknolojisinin kullanımı ile medya kurumlarının büyük bir tasarruf elde ettikleri ve iletişim teknolojisinin izleyicilerle olan iletişimde önemli rol oynadığı görülmüştür. Buna ek olarak modern iletişim teknolojisinin doğru ve faydalı bir şekilde kullanılması için medya çalışanlarının iyi bir eğitim görmelerinin gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda modern iletişim teknolojisinin, program yapımcısı, haber yapımcısı ve yayın yapımcısının işlerinin üzerinde ki etkisi araştırılmış.
Arthouse seyir deneyimi ve değişen pratikler: Kadıköy Sineması üzerine bir vaka çalışması
(Kadir Has Üniversitesi, 2023) Behlil, Melis; Behlil, Melis
Günümüzde arthouse kavramı tanımı oldukça muğlak ve sınırları belirsiz bir alana işaret etmektedir. Genelde "niş" bir izleyici kitlesine hitap ettiği düşünülen alan Bordwell'e göre hafif bir "züppeliği" de beraberinde getirir. Belki biraz da bu yüzden arthouse sinema hep kendi alternatif alanlarını üretip hayatta kalmak için bir mücadele vererek kendi kurumlarını yaratmak zorunda kalmıştır. Kadıköy Sineması, salonun film seçkisinin tamamının arthouse ve bağımsız filmlerden oluşması açısından İstanbul sinema hayatı benzersiz bir mekân görevi üstlenmektedir. Bu tez, Bourdieu sosyolojisi çerçevesinde habitus-sermaye-alan ilişkileri ve "Yeni Sinema Tarihi" disiplinini kavramsal bir araç olarak kullanarak, Kadıköy Sineması bağlamında sinema deneyimini ve değişen pratikleri araştırmaktadır. Bir vaka çalışması olarak Kadıköy Sineması'na odaklanan araştırma, İstanbul'daki arthouse seyircisinin ve arthouse kültürünün dinamiklerini anlamayı amaçlamaktadır. Sinemanın sadece bir eğlence aracı değil, aynı zamanda toplumsal değerleri, beğenileri ve pratikleri yansıtan ve şekillendiren sosyal ve kültürel bir kurum olduğu unutulmamalıdır. Kuramsal çerçevede Bourdieu'nün habitus-sermaye-alan ilişkiselliğine odaklanarak seyirciyi ele almak, arthouse sahnesinde kültürel pratikler ve sosyal yapılar arasındaki etkileşimi anlamak için teorik bir çerçeve sunmaktadır. Bu araştırmanın bulguları, Kadıköy'deki sinema deneyimine ve değişen pratiklere dair değerli veriler sunmakta, arthouse sinemaların alternatif film kültürlerini üzerindeki rolünü vurgulamaktadır. Çalışma, İstanbul'daki arthouse sahnesinin daha geniş bir şekilde anlaşılmasına katkıda bulunmakta ve sinema, kültür ve toplumun kesişimi üzerine daha fazla araştırma için bir temel oluşturmaktadır.
Citation Count: 0
Kedi between the local and the national
(Taylor and Francis, 2021) Behlil, Melis
Documentary film has not traditionally played a significant role within the critical discourse of the national cinema in Turkey. Before television, documentary filmmaking in the country was limited mostly to foreigners shooting in the country, like the Soviet film Ankara, Heart of Turkey (Yutkevitch and Arnstam, 1934), a series of Marshall Plan documentaries, or Maurice Pialat’s Turkish Chronicles (1963-64). When the state-run television channel TRT started broadcasting in 1968, documentaries, often about various aspects of life in Anatolia, became much more accessible for audiences. Since the recent democratization of filmmaking through digitization, documentaries have provided a space where voices of the opposition in Turkey can make themselves heard. In fact, all scandals regarding censorship at festivals in recent years have sprung from documentaries, and there are several documentary filmmakers currently on trial for their films. There is no national film body in Turkey and no pronounced policy regarding documentaries. Within this context, Kedi holds a special position. Although set entirely in Istanbul and shot in Turkish, the film is considered a co-production of the US and Turkey, with the production company and most of the main crew (including the Turkish-born director) based in the US. Kedi was released in its hometown in June 2017 to great acclaim, selling about 27, 500 tickets (a respectable sum for a small independent documentary). But the Film Critics Association (SIYAD) in Turkey included Kedi not in the national category but among foreign films for their awards consideration due to its majority producer being based in the US. Co-produced documentaries in Turkey are quite rare, and the few documentaries from Turkey that enter the international distribution networks are more political and often deal with either historical traumas or identity issues. So, in these senses, Kedi is an anomaly, but one can argue that the film harks back to the tradition of foreign filmmakers’ documentary production in Turkey. This chapter will position Kedi within Turkish documentary history, discussing its conditions of production while also problematizing the notion of a national documentary. © 2021 selection and editorial matter, Jaimie Baron and Kristen Fuhs individual chapters, the contributors.