Bıçakcı, Ahmet SalihBıçakcı, Ahmet SalihKaya, Emre2024-06-242024-06-242023https://hdl.handle.net/20.500.12469/5954Devletlerarası savaşın yıkıcılığı, bu olgunun belirleyicilerini tespit etmek için çok sayıda entelektüel çabayı beraberinde getirmiştir. Stuart A. Bremer'ın uluslararası ilişkiler literatürüne 1992 yılında kazandırdığı çalışması, bu hedef doğrultusunda bir kilometre taşı niteliğindedir. Ancak bu çalışma, gerek kısıtlı bir zaman dilimini kapsadığı için (1816-1965) gerekse farklı yöntemsel bakış açılarının varlığı sebebiyle yeniden bir inceleyemeye tabi tutulmalıdır. Bu sebeple bu tez, 1816-2007 arasını ele almak suretiyle bir yeniden analiz uygulamış, yeni sonuçlara dair bir temellendirme yapmış ve Bremer'ın çalışmasının yöntemsel kısıtlarını tartışmıştır. Sonuçlara göre mesafe ve göreceli güç çatışmacı; ortak bir ittifak mensubiyeti ve her iki ülkenin gelişmişliği ise barışçıl etkilerini koruyan faktörler olurken, demokrasinin yokluğu ve askeri hazırlık seviyesine ek olarak güç statüsü de istatistiksel olarak anlamsız bir diğer faktör olarak bulgulanmıştır. Ancak Bremer'ın tercih ettiği gözlem birimi, istatistiksel model, açıklayıcı değişkenler ve kısmen de olsa 'paradigması', önemli kısıtlar barındırmaktadır.The destructiveness of interstate war has led to numerous intellectual efforts to identify the determinants of this phenomenon. Stuart A. Bremer's work, which entered the international relations literature in 1992, has been a milestone towards this goal. However, Bremer's study needs to be reassessed due to its limited time span (1816-1965) and different methodological perspectives. Thus, this thesis analyzes the period between 1816 and 2007, elaborates on the underlying dynamics behind the new results, and discusses Bremer's methodological limitations. The results demonstrate that proximity and relative power retain their war-promoting influence while membership in a common alliance and joint development maintain their peaceful effect. Meanwhile, power status, in addition to the absence of democracy and military preparedness, appears statistically insignificant. However, Bremer's choices of unit of observation, statistical model, explanatory variables, and partly his 'paradigm', have important limitations.enUluslararası İlişkilerInternational RelationsMaster Thesis64