Aktan-erciyes, AslıAktan Erciyes, Aslı2024-10-152024-10-1520201305-578Xhttps://doi.org/10.17263/jlls.712638https://hdl.handle.net/20.500.12469/6620Bu çalışma çocukların erken dönemde ikinci dilde bir yuvaya devam eden çocuklarla anadilde yuvaya devam eden çocukları Türkçe dil gelişimi, anlatı becerileri gelişimi ve yönetici işlevler açısından boylamsal olarak karşılaştırılmasını hedeflemektedir. Bu amaçla, otuz 4 yaşında çocuk araştırmaya katılmıştır. Bu çocukların 12’si 3 yaşından itibaren Türkçe yuvlara devam etmekte, 18’i ise 3 yaşından beri İngilizce eğitim verilen yuvalara devam etmektedir. Katılımcılar iki ayrı zaman diliminde (4 yaşında ve 5 yaşındayken) iki çalışmaya katılmışlardır. Birinci çalışmada tüm çocuklara anadil becerilerini sınamak amacıyla TEDİL testinin alıcı ve ifade edici dil alt testleri uygulanmış, tavşan-at resimli hikayesinin anlatımı istenmiş ve Değişken Kriterli Kart Eşleme Testi (DKKE) uygulanmıştır. Birinci çalışmada iki grup arasında hiçbir testte fark bulunamamıştır. Bir yıl sonra yapılan ikinci çalışmada TEDİL ve DKKE uygulamalarında fark bulunmazken anlatı becerilerinde anlamlı farklar bulunmuştur. İkinci çalışmada tavşan-at hikayesinden daha farklı bir hikaye olan Kurbağa, Neredesin? isimli yazısız kitap kullanılmıştır. Anlatı becerilerinin değerlendirilmesi için anlatı kurgusu puanlanmış, kullanılan dilin yapısı dilbilimsel olarak incelenmiştir. Sonuçlar Türkçe yuvalara devam eden çocukların 5 yaşında İngilizce yuvalara devam eden çocuklardan kurgusal olarak daha yetkin hikayeler oluşturduklarını göstermiş ayrıca kullanılan dilbilimsel yapılardaki karmaşıklık yüzdesinin de daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sonuçlar boylamsal olarak ikinci dilde yuvaya gitmenin anadildeki bazı alanları olumsuz etkileyebileceğini göstermiştir. Anlatı becerilerindeki yetkinliğin dildeki gelişmişlik düzeyi öngörmede standart ölçüm araçlarından daha uygun olabileceği de görülmüştür.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle425811610.17263/jlls.7126380