Berna Arslan Uzundağ

Arslan Uzundağ, Berna

Name Variants

Berna, Arslan Uzundag
Arslan Uzundağ, BERNA
Arslan Uzundag,Berna
A.,Berna
Arslan Uzundag, Berna
Berna Arslan Uzundağ
Arslan Uzundağ, Berna
ARSLAN UZUNDAĞ, BERNA
Berna ARSLAN UZUNDAĞ
BERNA ARSLAN UZUNDAĞ
Arslan Uzundağ,B.
B. Arslan Uzundağ
A., Berna
Arslan Uzundağ, B.
Arslan Uzundag,B.
ARSLAN UZUNDAĞ, Berna
Uzundag, Berna A.
Uzundağ, Berna A.
Uzundağ, Berna
Uzundağ, Berna
Uzundağ, Berna Arslan

Job Title

Dr. Öğr. Üyesi

Email Address

berna.uzundag@khas.edu.tr

ORCID ID

0000-0003-1192-691X

Full item page

Scholarly Output

17

Articles

11

Citation Count

3

Supervised Theses

3 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 17

Citation Count: 5
Number and type of toys affect joint attention of mothers and infants
(Elsevier Ltd, 2021) Arslan Uzundağ, Berna; Küntay, Aylin C.; Liszkowski, Ulf; Uzundağ, Berna A.
Establishing joint attention with a caregiver on a physical object provides an optimal environment for language learning for infants. In the present study, we investigated whether 12-month-olds and their mothers establish higher quality joint attention interactions in the presence of fewer compared to more toys. As a secondary goal, we investigated how different types of toys affect how mother-infant dyads establish joint attention. In a five-minute free play setting, mothers and infants participated in either Five Toy (n = 48) or Twelve Toy (n = 33) groups. They were given organizational (i.e., toys that require arrangement of parts), responsive (i.e., toys that emit sounds via manipulation), and symbolic toys (i.e., toys that elicit pretend play). Results showed that compared to the Twelve Toy group, joint attention interactions in the Five Toy group were less frequent, lasted longer, were more likely to be initiated by maternal following than by maternal directing of infants’ attention, and more likely to be coordinated in which infants demonstrated awareness of the mothers’ simultaneous attentional focus by looking at their mothers, vocalizing, or turn-taking. We further found longer joint attention durations on organizational compared to symbolic toys, which were preferred to a lesser extent by the dyads. With responsive toys, mothers were more likely to initiate joint attention by following their infants’ attention. Joint attention interactions lasted longer and were more likely to be coordinated in the second half compared to the first half of the play session, suggesting that over time it became easier for the mothers and infants to settle on certain toys for more elaborate play. In sum, mothers and infants establish higher-quality joint attention with fewer toys in general and with organizational toys in particular.
Citation Count: 0
Mothers' descriptions of referents are related to children' communicative competence
(Elsevier Science Inc, 2022) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundag, Berna A.
Describing an entity in a way that leads to its correct identification among similar others is required for successful referential communication. Although many studies investigated children's language development in relation to the caregiver input, whether children's referential communication skills are related to their caregivers' referential input remains understudied. The present study aimed to investigate the relationship between mothers' referential descriptions and preschool-aged children's success in describing pictures among competitors. In two separate tasks, where the goal was to describe target pictures among similar others, we assessed mothers' descriptions targeted for their children and children's descriptions targeted for the experimenter. Our results revealed that children provided more accurate initial descriptions and needed fewer attempts to describe pictures if their mothers described pictures in fewer attempts and provided clear initial descriptions when talking with their children. These findings suggest that children's referential descriptions and communicative competence benefit from hearing clear referential descriptions provided by their caregivers.
Citation Count: 8
Maternal behaviors mediate the relationship between socioeconomic status and joint attention
(Elsevier Ltd, 2021) Arslan Uzundağ, Berna; Küntay, Aylin C.; Uzundağ, Berna A.
Socioeconomic status (SES) is strongly related to parental behaviors and the quality of parent-child interactions. We examined whether through maternal behaviors, SES is linked to joint attention (JA), an important form of parent-child interactions predicting language development. At 12 months, 50 mother-infant dyads were video-recorded during 5-min free play. We coded for maternal behaviors (sensitivity, cognitive stimulation, positive affect, negative affect, control) and JA characteristics (frequency, duration, initiated by maternal following/directing, passive/coordinated, terminated by mother/infant). Mediation analyses showed that higher-SES mothers were more sensitive, less controlling, provided more cognitive stimulation, and displayed more positive affect resulting in JA interactions of higher quality (e.g., initiated by maternal following rather than directing infant's attention) and quantity (i.e., more time spent in JA). These findings contribute to current literature by revealing maternal behaviors as a mediator between SES and mother-infant JA interactions.
Young children's emotion regulation skills: The role of mothers' parenting stress and reactions to children's emotions
(Kadir Has Üniversitesi, 2023) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundağ, Berna Arslan
Yaşamın ilk yılları, eş zamanlı ve sonraki sosyo-bilişsel başarılarla ilişkili olan duygu düzenleme becerilerinin gelişiminde önemli bir rol oynamaktadır. Ebeveynlerin çocuklarının olumsuz duygularına verdikleri destekleyici ve destekleyici olmayan tepkiler, çocukların duygu düzenleme becerilerini geliştirmelerine yardımcı olmaktadır. Depresyon ve stres gibi ebeveynle ilgili bazı özellikler, ebeveynlerin çocuklarına yönelik tepkilerini etkileyebilir. Bu etki, ebeveynlik stresi ile çocukların duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkiye aracılık edebilir. Ancak, ebeveynlik stresi ile çocukların duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkiyi ele alan az sayıda çalışma vardır ve bunların hiçbiri ebeveynlerin çocuklarının duygularına verdikleri tepkilerin aracılık rolünü araştırmamıştır. Bu çalışmada, ebeveynlik stresi ile çocukların duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkide ebeveynlerin çocuklarının olumsuz duygularına verdikleri destekleyici ve destekleyici olmayan tepkilerin aracılık rolünü araştırmak amaçlanmıştır. Bu amaçla, yaşları 2 ila 4 arasında değişen çocuklardan ve annelerinden veri toplandı ve annelerin çocuklarının olumsuz duygularına verdikleri tepkileri gözlemsel bir görev aracılığıyla değerlendirilmiştir. Hayal Kırıklığı Yaratan Hediye Görevi (Cole, 1986) kullanılarak çocuklarda olumsuz duygular ortaya çıkarılmış ve annelerin çocuklarının olumsuz duygularına nasıl tepki verdikleri videoya kaydedilmiştir. Gözlemsel verilere ek olarak, anneler ebeveynlik stresi (Ebeveynlik Stres Ölçeği; Özmen ve Özmen, 2012), çocukların duygu düzenleme becerileri (Duygu Düzenleme Kontrol Listesi; Batum ve Yağmurlu, 2007; Shields ve Cicchetti, 1997) ve çocukların olumsuz duygularına ebeveyn tepkileri (Çocukların Olumsuz Duygularıyla Başa Çıkma Ölçeği; Fabes vd., 1990; Yağmurlu ve Altan, 2009) anketlerini tamamlamıştır. Araştırmanın bulguları, ebeveynlik stresinin ve annelerin çocukların olumsuz duygularına verdikleri tepkilerin her ikisinin de çocukların duygu düzenleme güçlükleri ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Ancak, ebeveynlik stresi ve çocukların duygu düzenlemesi arasındaki ilişki, annelerin çocukların olumsuz duygularına verdikleri tepkiler aracılığıyla ortaya çıkmamıştır. Sonuç olarak, bu çalışma ebeveynlik stresi, annelerin çocukların olumsuz duygularına verdikleri tepkiler ve çocukların duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkinin daha iyi anlaşılmasına yönelik bulgular sunmaktadır.
Arka Plan Televizyonun Erken Çocukluktaki Gelişim ve Çocuk- Ebeveyn Etkileşimleri ile İlişkisi: Bir Derleme Çalışması
(2022) Arslan Uzundağ, Berna
Küçük çocukların yaşadıkları evlerde televizyon sıklıkla, özellikle de aile üyelerinin birlikte zaman geçirdikleri süreler boyunca açıktır. Televizyonun arka planda açık olması hem çocuk gelişimi hem de çocuk- ebeveyn etkileşimleri açısından olumsuz çıktılarla ilişkilendirilmiştir. Bu derleme çalışmasında, arka plan televizyonun (1) farklı tanım ve ölçüm yöntemlerini, (2) çocuklu evlerdeki yaygınlığını, (3) ailenin sosyoekonomik seviyesi ile ilişkisini, (4) dikkat, öz düzenleme ve dil gelişimi gibi becerilerin gelişimiyle ilişkisini ve (5) çocuk gelişimi için önem taşıyan çocuk-ebeveyn etkileşimlerini nasıl etkilediğini inceledik. Bulgular, arka plan televizyonun bebekli ve küçük çocuklu evlerde yaygın olduğunu, ailenin eğitim düzeyi düştükçe arka plan televizyon miktarının arttığını ve televizyonun arka planda açık olma sıklığının çocukların dikkat ve öz düzenleme becerileri ve çocuk-ebeveyn etkileşimlerinin miktarı ve kalitesi ile olumsuz yönde ilişkili olduğunu göstermektedir. Boylamsal çalışmalara ve farklı kültürlerde yürütülen çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Gelecek araştırmaların arka plan televizyon miktarını günlük yöntemiyle ölçmesi ve çocuk gelişimi ile ilgili olabilecek çeşitli değişkenleri (örn. dil girdisi, sosyoekonomik seviye) kontrol değişkeni olarak kullanması önerilmektedir.
Citation Count: 0
The role of perceived social support in mitigating the impact of parenting stress on children's effortful control
(Sage Publications Ltd, 2024) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundag, Berna A.
Effortful control, the ability to suppress a dominant response over a subdominant one, is a fundamental aspect of self-regulation. It has been observed that higher levels of parenting stress are associated with lower levels of effortful control in children. Perceived social support, an important factor in reducing parenting stress, may act as a buffer against the negative effects of parenting stress on children's effortful control skills. To investigate this assumption, we collected data from 199 mothers in Turkiye, who had children between the ages of 3 and 6 years. Mothers reported on their parenting stress levels, perceived social support, and their children's effortful control. Our results revealed that perceived social support moderated the relationship between parenting stress and children's effortful control after controlling for socioeconomic status. Moreover, the buffering effect of perceived social support became stronger as the level of social support increased, subsequently weakening the relationship between parenting stress and children's effortful control. These findings suggest that parental perceived social support plays a pivotal role in mitigating the adverse effects of parenting stress on healthy child development. These cross-sectional findings warrant a longitudinal investigation into the interrelations among parenting stress, perceived social support, and children's effortful control.
Citation Count: 1
Relations Among Self-Reported Maternal Stress, Smartphone Use, and Mother-Child Interactions
(Springer, 2022) Arslan Uzundağ, Berna; Oranc, Cansu; Kessafoglu, Dilara; Altundal, Merve Nur
A growing body of research indicates that parents' smartphone use is associated with interruptions in parent-child interactions and lower levels of parental responsiveness, which may adversely affect children's cognitive and socioemotional development. Studies suggest that parent-child interactions are more frequently interrupted by the use of screen-based devices if parents experience more stress specifically resulting from the demands of parenting, yet there are unexamined questions. Is parents' general daily stress related to technology-based interruptions in parent-child interactions? If so, does parents' use of mobile technology mediate this relationship? In this first study testing the mediating role of parental use of mobile phones between parental stress and technology-based interruptions in parent-child interactions, we collected data from 604 mothers of children younger than age six with an online survey. Results showed that controlling for child age, family income, mothers' employment status, household size, and maternal and paternal education, more stressed mothers reported using their mobile phones more problematically (e.g., not being able to resist checking messages), which was linked to more frequent perceived interruptions in the interactions with their children. Our results suggest that using mobile phones may serve as an outlet for stressed parents and is related to disruptions in the flow of parent-child interactions.
Citation Count: 0
Analogy is Indispensable but Rule is a Must: Insights From Turkish
(Cambridge Univ Press, 2022) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundag, Berna A.; Ketrez, F. Nihan
Inflectional morphology provides a unique platform for a discussion of whether morphological productivity is rule-based or analogy-based. The present study testing 140 children (range = 29 to 97 months; M(SD) = 64.1(18.8)) on an elicited production task investigated the acquisition of the irregular distribution in the Turkish aorist. Results suggested that to discover the allomorphs of the Turkish aorist, children initially carried out similarity comparisons between analogous exemplars, which helped them tap into phonological features to induce generalizations for regulars and irregulars. Thereafter to tackle the irregularity, children entertained competing hypotheses yielding overregularizations and irregularizations. While the trajectory of overregularizations implicated the gradual formulation of an abstraction based on type-frequency, irregularizations suggested both intrusion of analogous exemplars and children's attempts to default to an erroneous micro-generalization. Our findings supported a model of morphological learning that is driven by analogy at the outset and that invokes rule-induction in later stages.
Citation Count: 3
Young minds' quest for regularity: Evidence from the Turkish causative
(Cambridge Univ Press, 2022) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundag, Berna A.; Sarigul, Ozge
Children's remarkable ability to generalize beyond the input and the resulting overregularizations/ irregularizations provide a platform for a discussion of whether morphology learning uses analogy-based, rule-based, or statistical learning procedures. The present study, testing 115 children (aged 3 to 10) on an elicited production task, investigated the acquisition of the irregular distribution in the Turkish causative. Results showed that in early acquisition, to pin down the four causative suffixes, children engaged in comparisons between analogous exemplars. Thereafter to tackle the irregularity in two of the suffixes, children entertained competing hypotheses that yielded overregularizations and irregularizations. Overregularizations were instances of abstraction across the input based on type frequency; irregularizations were attempts to default to erroneous micro-generalizations. Negative correlation between errors and verb frequency suggested that recovery from errors was sensitive to token frequency. The overgeneralize-then-recover pattern that emerged in the acquisition of causative supported an integrated account of the roles of analogy, abstraction, and frequency in morphology learning.
Dokunmatik ekran kullanımı ve erken çocukluktaki dikkat gelişimi arasındaki ilişki
(2023) Arslan Uzundağ, Berna; Uzundağ, Berna Arslan
Mobil ekran cihazlarının kullanımı okul öncesi çocuklar arasında hızla artmaktadır. Pasif ekran kullanımı (yani televizyon ve video izleme) ile dikkat gelişimi arasındaki ilişki literatürde yaygın olarak çalışılmış olsa da, aktif ekran kullanımı, yani dokunmatik ekranda oyun oynama veya interaktif uygulamalar kullanma gibi mobil cihazları interaktif olarak kullanma konusunda sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Çalışma 1'de, çocukların aktif ve pasif ekran süresi ile dikkat sorunları ve dikkat becerileri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Çalışmaya yaşları 3 ila 6 arasında değişen çocukları olan 89 ebeveyn katılmıştır. Çocukların dikkat sorunları Güçler ve Güçlükler Anketi'nin hiperaktivite alt ölçeği ile, dikkat becerileri ise Çocuk Davranış Anketi'nin dikkati odaklama alt ölçeği ile ölçülmüştür. Aktif ekran süresi daha yüksek olan çocukların dikkat sorunları daha yüksek ve dikkat odaklanma puanları daha düşük bulunmuştur. Çocukların pasif ekran süresi, ilk ekran kullanım yaşı ve arka planda televizyon maruziyeti dikkatle ilgili herhangi bir sonuçla ilişkili bulunmamıştır. Çalışma 2'de, aktif (oyun oynama) ve pasif (video izleme) dokunmatik ekran kullanımının çocukların dışsal ve içsel dikkati üzerindeki anlık etkisi araştırılmıştır. Deneye yaşları 4 ila 6 arasında değişen 146 çocuk katılmıştır. Çocukların dikkat kontrol performansı, görsel arama görevi ile ön ve son testlerde ölçülmüştür. Ön ve son testler arasında, oyun koşulundaki çocuklar tablet bilgisayarda bir boyama oyunu oynamış, izleme koşulundaki çocuklar ise aynı oyunu tablette izlemişlerdir. Bulgularımız, çocukların dışsal ve içsel dikkatlerinin ekranların aktif ve pasif kullanımına göre değişmediğini göstermiştir. Genel olarak, bu tez aktif ve pasif ekran kullanımının küçük çocukların dikkat gelişimi üzerindeki etkisine dair kanıtlar sunmaktadır. Anahtar Sözcükler: Dokunmatik Ekran Kullanımı, Pasif Ekran Süresi, Dikkat Gelişimi, Dışsal Dikkat, İçsel Dikkat