Belirsizlik Bölgesinde Bebek Konuşamayan-oluş: Ses Şiiri

Abstract

Bu çalışmanın ana konusu, tarihsel, kavramsal ve önermesel düzeyde şiir ve performans arasında bir belirsizlik bölgesinde kendini gösteren ses şiiri türünü incelemektir. Tez, ses şiiri türünün kavramsal saptamalara ve kategorileştirme çabalarına direnen paradoksal yapısını ortaya koymakta ve türün açtığı dilsel ve bedensel imkânları sorgulamaktadır. Tez, bu dilsel/bedensel sürekliliğin ana bileşeni olarak sesin, ses şiirinin dilde ve bedende bir bebek/ konuşamayan-oluşa olanak tanıdığını savunuyor. Bir belirsizlik bölgesinde bebek/konuşamayan oluş olarak kavramsallaştırılan ses şiiri, dilin ve bedenin sınırları aracılığıyla dilin kendisinde zaten var olan bir potansiyele doğru radikal bir deney alanı açıyor.

The main subject of this study is to examine the genre of sound poetry, which presents itself in the zone of indistinction between poetry and performance on a historical, conceptual, and propositional level. The thesis reveals the paradoxical structure of the sound poetry genre, which resists conceptual determinations and categorization efforts and questions the linguistic and bodily possibilities opened by the genre. The thesis argues that voice, as the main component of this linguistic/bodily continuum, allows sound poetry becoming-in/fant in language and body. Conceptualized as a becoming-in/fant in the zone of indistinction, sound poetry opens up a radical field of experimentation through the limits of language and the body to a potential already inherent in language itself.