Erken Çocukluk Eğitiminde Yaratıcılığı Teşvik Eden Tasarım Prensipleri: Bruno Munarı Metodolojisi Odağında

Abstract

Bu tez, erken çocukluk dönemindeki bireylerin yaratıcılığının toplumsal ilerleme ve kişisel gelişim için temel olduğu bir geleceğe hazırlayan okul öncesi eğitim mekanlarını çok duyulu bir oyun alanı olarak görerek Bruno Munari metodolojisine odaklanır. Öğrenme ve gelişimin yoğun olarak gerçekleştiği, çocuğun temel alışkanlıklarının oluştuğu ve yaratıcılığın geliştiği önemli bir yaş aralığı olduğu kabul edilen 3-6 yaş arası çocukların yaratıcı düşünme ve problem çözme becerilerini besleyen, beş duyu aracılığıyla ve yaparak öğrenmeyi vurgulayarak ona uygun ortamlar ve aktiviteler yaratan Bruno Munari'nin eğitim felsefesi ve metodolojisine odaklanır. Özellikle doğa ile etkileşimin ve duyusal öğelerin zayıf olduğu okul öncesi eğitim mekanlarına Montessori ve Reggio Emilia Eğitim yaklaşımından edindiği altyapıya dayanarak iç mekân tasarım önerileri getirir. Çalışma, duyusal açıdan zengin fiziksel ortamların, esnek öğrenme alanlarının ve çocukların bilişsel ve duygusal gelişimini geliştirmek için oyunun ve sanatın entegrasyonunun önemini vurgulamaktadır. Munari'nin 'laboratori' adlı atölyeleri, sanatın ve oyunun hayal gücünü ve kendini ifade etmeyi nasıl teşvik edebileceğini göstererek duyusal ve deneyimsel öğrenme için örnek modeller olarak sunulmaktadır. Sonuç olarak tez, çocukların gelişimine katkıda bulunan bu atölyelerin ve Bruno Munari yaklaşımının iç mekan tasarımlarında nasıl uygulanabileceğini vurgular. Çalışmada, yaratıcılığı teşvik etmek için eğitim ortamlarına doku, renk, ses ve koku gibi duyusal deneyimleri destekleyen fiziksel tasarım önerileri yer almaktadır. Munari'nin beş duyuyla öğrenme ve deneyerek öğrenme ilkelerini ve çağdaş iç görülerini eğitim mekan tasarımına entegre ederek, erken çocukluktan itibaren yaratıcılığı geliştiren zenginleştirici ve destekleyici ortamlar yaratmak için bir öneri sunmaktadır.

This thesis focuses on Bruno Munari's methodology by considering preschool education spaces as a multi-sensory playground, preparing for a future where the creativity of individuals in early childhood is fundamental for social progress and personal development. It focuses on the educational philosophy and methodology of Bruno Munari, who created environments and activities that nurture the creative thinking and problem-solving skills of children between the ages of 3-6, which is considered to be an important age range where learning and development take place intensively, where the child's basic habits are formed and creativity develops, emphasising learning through the five senses and learning by doing. It brings interior design proposals to pre-school education spaces, where interaction with nature and sensory elements is weak, based on the infrastructure gained from Montessori and Reggio Emilia Education approach. The study emphasises the importance of sensory-rich environments, flexible learning spaces and the integration of play and art to enhance children's cognitive and emotional development. Munari's 'laboratori' workshops are presented as exemplary models for sensory and experiential learning, showing how art and play can stimulate imagination and self-expression. As a result, the thesis emphasises how these workshops and the Bruno Munari approach can be applied in interior design, contributing to the development of children. The study includes spatial design proposals that support sensory experiences such as texture, colour, sound, and smell in educational environments to encourage creativity. By integrating Munari's principles of learning through the five senses and learning by experimentation and contemporary insights into educational space design, it offers a proposal for creating enriching and supportive environments that foster creativity from early childhood.