Turist Ömer : Yeşilçam'da bir müphem

Abstract

Turist Ömer serisi ve karakteri Yeşilçam’ın ilk flanörü olarak geçmektedir. Walter Benjamin’in öne sürdüğü bu kavram modernizmle beraber kentte aylak bir biçimde dolanan ve kenti gözlemleyen yeni bir insandır. Turist Ömer ise yalnızca flanör olarak değil, içinde barındırdığı ikiliklerle Zygmunt Bauman’ın müphemlik kavramı üzerinden okunabilecek bir aralık sunar. Bauman, modernizmle beraber gelen kategoriye sokma arzusunun yıkılışı olarak belirsiz bir müphemlikten bahseder. Müphem, tek bir etiket altında değerlendirilemeyendir. Bu anlamda mevcut Turist Ömer’in müphemlikleri detaylıca incelenmiştir. Ömer’in en güçlü müphemliği temsiliyet noktasından gelmektedir. O, köyden kente göç etmiş ve kentte tutunamayıp işsizliğe teslim olan insanın temsili mi yoksa hali hazırda kentli olan ve değişen kente uyumlanamayıp iradeyle ayaklığı seçmiş insanın temsili midir? Çalışmada müphemlik kavramı temel alınarak son yıllarda sinema alanında örnekleri verilen videografik film çalışmaları yöntem olarak kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda dramaturjik olarak mevcut kavramların açtığı perspektifle filmler, kendi malzemesiyle yeniden kurgulanıp deneysel ve yaratıcı bir video çıktısı oluşturulmuştur.

The research explores the film character Tourist Omer [Turist Ömer], in the same titled series in Yeşilçam Cinema by reading it with the notions of flaneur (Benjamin) and ambivalence (Bauman). The character of Tourist Omer is an idler, strolls down the city, observing the city, is almost a flaneur but the context, primarily of Istanbul, and the modernism in Turkey leaves its imprints on the Tourist Omer. Hence the second reading through Bauman's Modernism and Ambivalence opens up another perspective. The ambivalence of the character comes from its representation, in which we are never sure if the character is a migrant in the big city, unemployed or an Istanbulian and flaneurite is his choice of idling. Accompanying the textual research of reading, a videographic film essay is used as a research method. Within the perspective that emerged from the results of the dramaturgically used abovementioned notions, the videographic film is re-edited using the existent scenes of films to produce experimental and creative end product.