Türkiye'de kamu-özel işbirliği

Abstract

Özellikle 1980'li yıllardan itibaren dünyada ve Türkiye'de Kamu-Özel İşbirliği projeleri popular hale gelmiştir. Bütçe kısıtı altında bulunan hükümetler, bazı önemli projeleri, (otoyol, köprü, havaalanları, liman, enerji vb.) özel kesime inşaa ettirip, belirli bir süre işletilmesi için imtiyaz vermiştir. Böylece hükümetler bu projeler için herhangi bir harcama yapmayacak ve kamu hizmetlerinin özel kesim tarafından yürütülmesi sağlanacaktır. Bunun yanında bazı projeleri daha cazip hale getirmek amacıyla bazı garantiler ödemeler (yolcu, araç vb) vermektedir. Ancak, bu garantiler nedeniyle, özel kesime ciddi ödemeler yapılmakta olup, bütçeye yük getirmektedir. Bu ödemeler nedeniyle hükümetlere ciddi eleştiriler getirilmektedir. Bundan dolayı, bu projelerin projelerin inşaası ve işletilmesi doğrudan kamu yatırımlarıyla (geleneksel yöntem) daha az maliyetli olabilir.

Especially since the 1980s, Public-Private Partnership projects have become popular in the world and Turkey. Under budgetary constraints, the government has given important projects (highways, bridges, airports, ports, energy, etc.) concession to the private sector to build and operate them for a certain period. Thus, governments do not allocate money to these projects, and the private sector provides public services. In addition, some guarantees are given by the government to make some projects more attractive. However, due to these guarantees, serious guarantee payments are made to the private sector and impose a burden on the budget. Because of these payments, serious criticism is brought to the governments. Therefore, direct public investments (traditional method) could less costly to build and operate the projects.