Arthouse Seyir Deneyimi ve Değişen Pratikler: Kadıköy Sineması Üzerine Bir Vaka Çalışması

Abstract

Günümüzde arthouse kavramı tanımı oldukça muğlak ve sınırları belirsiz bir alana işaret etmektedir. Genelde "niş" bir izleyici kitlesine hitap ettiği düşünülen alan Bordwell'e göre hafif bir "züppeliği" de beraberinde getirir. Belki biraz da bu yüzden arthouse sinema hep kendi alternatif alanlarını üretip hayatta kalmak için bir mücadele vererek kendi kurumlarını yaratmak zorunda kalmıştır. Kadıköy Sineması, salonun film seçkisinin tamamının arthouse ve bağımsız filmlerden oluşması açısından İstanbul sinema hayatı benzersiz bir mekân görevi üstlenmektedir. Bu tez, Bourdieu sosyolojisi çerçevesinde habitus-sermaye-alan ilişkileri ve "Yeni Sinema Tarihi" disiplinini kavramsal bir araç olarak kullanarak, Kadıköy Sineması bağlamında sinema deneyimini ve değişen pratikleri araştırmaktadır. Bir vaka çalışması olarak Kadıköy Sineması'na odaklanan araştırma, İstanbul'daki arthouse seyircisinin ve arthouse kültürünün dinamiklerini anlamayı amaçlamaktadır. Sinemanın sadece bir eğlence aracı değil, aynı zamanda toplumsal değerleri, beğenileri ve pratikleri yansıtan ve şekillendiren sosyal ve kültürel bir kurum olduğu unutulmamalıdır. Kuramsal çerçevede Bourdieu'nün habitus-sermaye-alan ilişkiselliğine odaklanarak seyirciyi ele almak, arthouse sahnesinde kültürel pratikler ve sosyal yapılar arasındaki etkileşimi anlamak için teorik bir çerçeve sunmaktadır. Bu araştırmanın bulguları, Kadıköy'deki sinema deneyimine ve değişen pratiklere dair değerli veriler sunmakta, arthouse sinemaların alternatif film kültürlerini üzerindeki rolünü vurgulamaktadır. Çalışma, İstanbul'daki arthouse sahnesinin daha geniş bir şekilde anlaşılmasına katkıda bulunmakta ve sinema, kültür ve toplumun kesişimi üzerine daha fazla araştırma için bir temel oluşturmaktadır.

Today, the term "arthouse" refers to an area whose definition is quite vague and whose boundaries are unclear. The field, which is generally considered to appeal to a "niche" audience, brings with it a slight "snobbery" according to Bordwell. Perhaps this is partly why arthouse cinema has always had to create its own alternative spaces and create its own institutions in a struggle for survival. Kadıköy Sineması serves as a unique space in Istanbul's cinema life in the sense that the theater's film selection consists entirely of arthouse and independent films. This thesis explores the cinema experience and changing practices within the context of the Kadıköy Cinema, employing the theoretical framework of Bourdieu's habitus-capital-field relations, and utilizing "New Cinema History" as a conceptual tool. By focusing on Kadıköy Cinema as a case study, the research aims to comprehend the dynamics of the arthouse audience and the arthouse scene in Istanbul. It should not be forgotten that cinema is not only a means of entertainment, but also a social and cultural institution that reflects and shapes social values, tastes and practices. The application of Bourdieu's habitus-capital-field relations offers a theoretical framework to understand the interplay between cultural practices and social structures within the arthouse scene. The findings of this research provide valuable insights into the cinema experience and changing practices in Kadıköy, highlighting the role of arthouse cinemas in fostering alternative film cultures. The study contributes to the broader understanding of the arthouse scene in Istanbul and provides a foundation for further research on the intersection of cinema, culture, and society.