A Reading of Classical and Counter-Monuments

Abstract

Anıtlar, ölüler ve muzaffer olanları sembolize ediyor; bir zamanlar işgal altında olduklarında bir sahne tanımlayan yeni ütopyalar ve devrimler için temsiller olabilirler. Çağdaş anıt genellikle tartışmalı çünkü İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra zafer kazanan eşyalardan uzağa, daha karmaşık temsili düşünceler grubuna geçiş, anıtı soyut ve dolaylı olarak mecazi kılar. Bu çalışma, klasik ve karşı anıtların mimari özelliklerinde, özellikle de II. Dünya Savaşı'ndan sonra konu olarak şiddete maruz kalanların mimari özelliklerinde dönüşümü tartışmaktadır. Ayrıca, birçok yorum kategorisi sunar, çünkü tezdeki ana yenilik anıtlar kavramındaki önemli farklılıkları özetlemektir. Araştırma problemi, klasik ve karşı anıtların özelliklerini ve dönüşüm sürecini nasıl açıklayacağınızı ayırt etmede net bir anlayış eksikliğidir. Bu özelliklerin bir listesini elde etmek için seçilen 21 anıtın mimari özelliklerini bulmak için çoklu vaka çalışmaları metodolojisi kullanılmıştır. Bu özelliklerin bir eksenini oluşturmak için liste üç gruba bölündü, daha sonra diğer anıtların analizinde liste ve özellik temsil eksenleri pratik araçlar olarak uygulandı. Bunların hepsi, her bir özellik tipinde beklenen olasılıkları gösteren genel özellikler tablosunun elde edilmesine yardımcı oldu. Bu çalışma, esasen şiddeti temsil eden, klasik bir tezgâhta dönüştürüldüklerinde, anıtların mimari özelliklerinde gerçek bir bariz dönüşüm olduğunu kanıtlayan soruyu kesinlikle cevaplıyor. Ayrıca bu, sistematik analitik tablo ile bu anıtların özellikleri açısından olasılıkları ile gösterilmiştir. Bu karşılaştırmada elde ettiğimiz önemli olasılıklar ise ödenek, zamansızlık ve etkileşimdir. Anahtar Sözcükler: Şiddet, Klasik / Karşı-Anıt, Özellikler, Olasılıklar, 'Dönüşüm', Geçicilik, Etkileşim.

Monuments are to be symbolizing for the dead and victorious; they can be representations for new utopias and revolutions, defining a site when something once occupied. The contemporaneous monument is usually questionable because the change away from triumphalist items post- the Second World War, towards more complicated set of representative considerations, openness the memorial to the abstract and indirectly metaphorical. This study discusses the transformation in the architectural characteristics of classical and counter-monuments, especially these dealing with violence as subject-matter following World War II. It also provides many categories of interpretation, since the main innovation in the thesis is to summarize the significant variation in the concept of monuments. The problem of research is the lack of clear understanding to distinguish between the characteristics of the classical and counter monument and how to explain the process of transformation. The multiple case studies methodology was used to find out the architectural characteristics of 21 selected monuments in order to obtain a list of those characteristics. The list was divided into three groups to create an axis of those characteristics, then the list and axis of features representation were applied as practical tools in the analysis of other monuments. All of these helped to get the overall characteristics table, which shows the possibilities that are expected in each type of characteristics. This study answers the question which proves there is a real apparent transformation in architectural characteristics of monuments when they are transformed from a classical to counter-monument, essentially which represents violence as the subject. In addition, this is demonstrated by the systematic analytical table with its possibilities in terms of the characteristics of those monuments. The important possibilities we have obtained in this comparison are appropriation, temporariness, and interaction. Keywords: Violence, Classical/Counter- Monument, Characteristics, Possibilities, Appropriation 'transformation', Temporariness, Interaction.