The international politics of climate change: Bargainingand negotiation processes from Kyoto to Paris

Abstract

Climate change is actually a natural phenomenon that occurs throughout history. In time, the climate can change do warmer or cooler in specific periods. But essentially with the industrial revolution, the human-induced activities trigger the climate change and the global temperature increase than the normal course of business. So, the fossil fuels which are used in vast scale among other energy sources cause to raise carbon dioxide (CO2) emissions to the atmosphere. The high degree of CO2 emissions are related to the greenhouse effect in the atmosphere and this effect harms ecosystems and life of both human beings and non-human beings precisely. In that point, the foundation of the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) is an essential institution to regulate climate change governance. It establishes several negotiations and two binding treaties: the Kyoto Protocol and the Paris Agreement. In order to understand signing success of both agreements and their problematic implementation process, it will be used two theories of international relations discipline (IR): neoliberalism and critical theory. Complex-interdependence matters in neoliberalism to understand the actors' policies for signing these accords. On the other hand, the emancipation issue of critical theory will explain the commitment issue of the Parties in the implementation process of accords. It will be expected that this study reveals that the multilateral relationship of the states refers to complex-interdependence, and it triggers to sign the accords. Also, it will be aimed to understand that the problematic side of accords is related to the emancipation of climate change as only an environmental issue from economic and political interests. In order to observe the evolution, the timeline of the Conference of Parties (COPs) in the process will be put in place with the IR concept of audience cost.İklim değişikliği tarih boyunca meydana gelen doğal bir olgudur. İklim belirli dönemlerde daha sıcak veya daha soğuk hale gelebilir. Ancak, esasen sanayi devrimi ile birlikte insan kaynaklı faaliyetler iklim değişikliğini ve küresel sıcaklık artışını normal iş akışına göre tetiklemektedir. Endüstriyel faaliyet arttıkça enerji üretimi ve tüketimi de artmaktadır. Bu nedenle, diğer enerji kaynaklarına göre daha fazla kullanılan fosil yakıtlar atmosfere karbondioksit (CO2) salımlarının yükselmesine neden olmaktadır. Yüksek CO2 salımları atmosferdeki sera etkisi oluşturmaktadır. Bu etki ekosistemlerle birlikte hem insan hem de diğer canlıları etkilemektedir. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC), her yıl gerçekleşen iklim değişikliği müzakereleri ve iki bağlayıcı anlaşması: Kyoto Protokolü ve Paris Anlaşması ile iklim değişikliği yönetişimini yürütmektedir. İklim değişikliği politikalarının oluşum ve yönetim sürecini anlamak için iki uluslararası ilişkiler disiplini teorisi kullanılacaktır. Anlaşmaların imzalanmasının başarısını neoliberalizm’in karşılıklı bağımlılık ilkesi ile açıklanırken, ilgili anlaşmaların uygulama sürecinde tarafların taahhütlerini eleştirel teori’nin özgürleşme konusu özelinde tartışılacaktır. Bu çalışmanın, devletlerin çok taraflı ilişkisinin karşılıklı bağımlılık ilkesi etkisi altında oluştuğu ve anlaşmaları imzalamayı tetiklediğini göstermesi beklenmektedir. Ayrıca, anlaşmaların uygulama sürecinde karşılaşılan sorunların, eleştirel teori bazında ele alınıp iklim değişikliğinin ekonomik ve politik çıkarlardan evrensel bir çevre sorunu olarak ayrışamaması incelenecektir. İki anlaşma arasında gerçekleşen evrimi gözlemlemek için, süreçte yer alan Taraflar Konferansı’nın çizelgesi izleyici maliyeti kavramında tartışılacaktır.