Türkiye'deki Kadınların Bumble'daki Çevrimiçi Tanışma Deneyimlerinde Olanakların Rolü ve Sınırlılıkların Rolü

Abstract

Bu tez, Türkiye'de metropolde yaşayan, heteroseksüel ve heteroseksüel olmayan genç kadınların tanışma platformu Bumble'daki çevrimiçi flört deneyimlerinde uygulama olanaklarının rolünü anlamayı amaçlamaktadır. İlk olarak, Bumble'ın feminist önermesini mevcut uygulama mimarisine nasıl dahil ettiğini incelemektedir. İkinci olarak, kendini feminist olarak tanımlayan bir tanışma uygulaması olan Bumble'ın olanaklarının Türkiye'deki genç kadınların çevrimiçi flört pratikleriyle beraber nasıl şekillendiğini analiz etmektedir. Çalışma, teknofeminizm, teknoloji ve toplumun karşıklı biçimlenişi ve olanaklar kavramı üzerine mevcut araştırmalara dayanmaktadır. Olanaklar kavramı, hem teorik hem de metodolojik yaklaşımlarda, walkthrough analiz ve çözümsel uygulama analizi tekniği uygulanarak kullanılmıştır. Walkthrough analizi yöntemi, Bumble'ın marka kimliği, ve uygulama mimarisinin son halini anlamak için kullanılırken, aynı zamanda belirtilen feminist amacının tasarımına ne ölçüde yansıdığını belirlemek için de kullanılmıştır. Bu bulgularına dayanarak, genç yetişkin kadınların uygulamayı nasıl algıladıklarını ve uygulamayla nasıl etkileşime geçtiklerini ve dolayısıyla bu süreçte olanakların nasıl şekillendiğini daha iyi anlamak için çözümsel uygulama analizi görüşmeleri yapılmıştır. Bu çalışma, İstanbul, Türkiye'de metropolde yaşayan, heteroseksüel ve heteroseksüel olmayan bireylerden oluşan 18-30 yaş arası 16 genç yetişkin kadınla yapılan walkthrough analizler ve çözümsel uygulama analizi tekniği görüşmeleri yoluyla toplanan verilere dayanmaktadır. Uygulamanın mimarisinin Bumble'ın feminist konumlandırmasından beslenen özellikleri, genç kadın kullanıcılar için sınırlı da olsa bir rahatlık ve güvenlik hissi yaratmaktadır. Bununla birlikte, yakın zamanda tanıtılan özellikler, yalnızca kadınların konuşma başlatabiliyor olmasının kapasitesini zayıflatma etkisine sahiptir. Ayrıca, kullanıcı pratiklerindeki farklılıklar ve Türkiye'nin kültürel bağlamının farklılığı nedeniyle bazı olanaklar gereksiz hale gelmektedir. Bu tez, Bumble'ın sunduğu olanaklarının çoğulluğunu (Pentzhold ve Bischof 2019), ve bunların Türkiye'nin kültürel bağlamındaki şehirli genç kadın kullanıcı pratikleri (Costa 2018) tarafından karşılıklı nasıl şekillendirildiğini göstermektedir.This thesis aims to understand the role of app affordances in the online dating experiences of young, metropolitan, heterosexual, and non-heterosexual women on the dating platform Bumble in Turkey. Firstly, it examines how Bumble has incorporated its feminist premise into its current app architecture. Secondly, it analyses how the affordances of Bumble, a self-identified feminist dating app, are shaped mutually by the online dating practices of young women in Turkey. This study builds upon existing scholarships of techno-feminism, the mutual shaping of technology and society, and the affordances. The concept of affordances was employed in both theoretical and methodological approaches. The walkthrough analysis method was employed to understand the most recent iteration of Bumble's brand identity, and app architecture, it was also used to determine to what extent its stated feminist objective was reflected in its design. Based on these initial findings, the critical app analysis technique was employed by conducting interviews to understand how young adult women perceive Bumble and engage with it, and how the affordances are shaped. This study is based on data collected through walkthrough analyses and critical app analysis technique interviews with 16 young adult women between 18 and 30, comprising both urban heterosexual and non-heterosexual individuals in Istanbul, Turkey. The features of the app's architecture that are informed by Bumble's feminist positioning create a sense of comfort and safety for young female users, albeit to a limited extent. However, recently introduced features have the effect of undermining the capacity of women-initiated conversations. Additionally, some of the affordances become redundant due to differences in user practices and the cultural context of Turkey. This thesis illustrates the multiplicity of affordances of Bumble (Pentzhold and Bischof 2019), and how they are shaped mutually by urban young female user practices (Costa 2018) in the cultural context of Turkey.