Browsing by Author "Erkan, Yonca"

Now showing 1 - 8 of 8

21. Yüzyıl Istanbul Ahşap Restorasyon Uygulamalarının İncelenmesi ve Halet Çambel Yalısının Deprem Etkisinin Analizi
(Kadir Has Üniversitesi, 2020) Kahraman, Deniz; Erkan, Yonca; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
Today, it is considered with the national and international laws and regulations as necessary that the historical wooden buildings which are characterized as cultural asset are the common heritage for whole humanity, not for the ones who lives in the geography where they locate; and therefore, they should be transferred to the next generations in their original forms. Since the accumulation of knowledge and experiences related to the traditional wooden construction (carrier system, quality of work and connection details) are not applied currently, they sank into oblivion. Every day, it is getting more difficult to adapt those buildings to today's living standards, security and legal conditions. From this point of view, the traditional wooden buildings which are characterized as cultural assets may lose their uniqueness against the new functional needs and legal requirements. On the other hand; protecting the traditional wooden buildings which are characterized as cultural assets, prolonging their lives and transferring to the next generations with accurate restoration decisions and construction materials are among our most important duties (Günay, 2002). Within the frame of this study, the restoration applications of three traditional wooden buildings which locate in İstanbul and considered in the high risk group in accordance with the AFAD's (Disaster and Emergency Management Presidency) Turkish Earthquake Hazard Maps in terms of carrier system interventions. Accordingly; the purpose, scope and methodology of the study are mentioned in the first chapter of the study. In the second chapter; the material and structural features of wood are explained by referring the physical features and mechanical resistance of wood, factors causing deterioration on wood and fire resistance of wood. In the third chapter; the traditional wooden carrier systems, carrier system elements forming the structure and their junction methods and walls are explained. In the forth chapter; the international protection regulations related to the wood and wooden buildings, Turkish laws and regulations related to protection and the historical changes on the earthquake regulations are discussed. In the fifth chapter; information related to three of the buildings locating in İstanbul from 19th century with ongoing restoration works, their locations, history, architectural features and the restoration works applied on them so far is provided. In the sixth chapter; unique wooden construction system of the Halet Çamber Yalısı (Halet Çambel Mansion) which has ongoing restoration works and was constructed through traditional method is modelled in order to reveal the earthquake resistance of the traditional construction systems through scientific data and to provide evidence whether they can meet today's legal requirements. The carrier system of Halet Çambel Yalısı is analysed and investigated through earthquake loads SAP2000 program in accordance with the TS 647 Building Code for Timber Structures, TS 498 Design Loads for Buildings and 2018 Turkish Earthquake Regulations for Buildings. Thus; the intervention decisions related to the carrier system which are formed through the user demands and functional changes in three different restoration applications carried out in İstanbul are presented. Consequently; it is discovered that the carrier system of the Halet Çambel Yalısı, which has been continuing its existence for almost two centuries and was build through traditional construction methods, meets the requirements mentioned in today's standards and regulations. Accordingly, the wooden buildings which are characterized as cultural assets demolished after demanding to carry out restructuring works and by asserting that they are inconvenient in terms of statics such as Hatice Sultan Yalısı and Turşucuzade Ahmet Muhtar Efendi Konağı are discovered to meet the current legal requirements through the modelling formed for Halet Çembel Yalısı. From this point of view; it is obvious that with a decent project work and restoration application in technical terms without section increase becoming different from the genuine sizes or without changing its unique construction system in the wooden building restoration applications, it is possible to transfer them to the next generations. Keywords: Traditional Wooden Buildings, Wooden Carrier Systems, Hatice Sultan Yalısı, Halet Çambel Yalısı, Turşucuzade Ahmet Muhtar Efendi Konağı, ICOMOS, SAP2000, 2018-TBDY, Restoration, Protection Concepts
Impacts of the Changes in Agriproduction on Rural Heritage in the Case of Müşküle, Iznik, Turkey
(Emerald Group Publishing Ltd, 2025) Ulu, Damla Pilevne; Erkan, Yonca; Alkan Reis, Amine Seyhun; Guvenc, Himmet Murat; Cavur, Mahmut; Management Information Systems; Architecture; 03. Faculty of Economics, Administrative and Social Sciences; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
PurposeAgriculture is both a constituent and an integral part of rural culture. Therefore, agricultural planning is essential to the conservation of rural heritage. However, this relationship has received limited scholarly attention. Focusing on the rural settlement of M & uuml;sk & uuml;le in Turkey, this research paper reveals the vital role of agricultural planning in sustaining rural architectural heritage.Design/methodology/approachWe examine the settlement's history of agricultural production in relation to national agricultural policies and practices from the early 20th century to the present, analyzing how these shifts have affected the built heritage. The research is a combination of literature review, fieldwork and face-to-face interviews. Aerial images, on-site architectural surveys and interviews were used to identify the features of the built environment. These were followed by in-depth thematic analysis.FindingsWe find that the lack of agricultural planning has led to economic decline among rural households, resulting in the neglect of architectural heritage, abandonment of traditional dwellings and increased rural outmigration. As specialized agricultural products shape the character of rural architecture, changes in production can lead to the removal of heritage-valued building elements, degradation of traditional architectural features and loss of traditional knowledge.Originality/valueThis paper demonstrates the strong link between rural production (i.e. agriproduction) and architectural heritage. It shows how agriproduction shapes rural fabric, plan typologies and building elements and underscores the decisive role of agricultural planning in rural heritage conservation.
İznik Elbeyli Köyü Kırsal Mirasının Korunması
(Kadir Has Üniversitesi, 2021) Talyak, Nazli Doğan; Erkan, Yonca; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
Kırsal yerleşmeler doğa ile bütünlük içerisinde iklim, bitki örtüsü, topoğrafya, jeomorfolojik yapı ve yerel malzeme özellikleri ile sosyoekonomik ve sosyokültürel unsurlarla harmanlanarak oluşmuş alanlardır. Kültürel peyzaj kavramının bir parçası olan kırsal yerleşimlerin kaybolmakta olan izlerinin koruması, geleneksel kültür mirasının sürdürülebilirliğinin sağlaması gerekmektedir. Bursa İlinin İznik ilçesine bağlı Elbeyli kırsal yerleşim alanı bulunduğu yörenin özelliklerini yansıtan zengin kırsal miras unsurlarına sahiptir. Yerleşimin bir bütün olarak yaşatılması ve gelecek nesillere aktarılması sahip olduğu kırsal doku ve kültürel miras özelliklerinin korunmasıyla mümkündür. Elbeyli kırsal yerleşim alanında geleneksel mimari mirası belgeleme adına herhangi bir çalışma yapılmamış olması, çağdaş yapılaşmanın giderek artması sonucunda geleneksel dokuda fiziksel ve yapısal bozulmaların görülmesi, yerleşimin sahip olduğu kırsal miras değerlerinin geleceğe aktarılabilmesi açısından endişe yaratmaktadır. Elbeyli köyünün kırsal mirasının korunmasına katkıda bulunmak amacıyla yürütülen bu çalışmada öncelikle yerleşmenin tarihsel geçmişi incelenmiştir. 1530 tarihli İcmal Tahrir Defterinde vakıf köyü statüsünde olduğu belirlenmiştir (Kaplanoğlu, 2021, s.156). Köyün İznik merkezi ile olan ilişkisine verilen önem sebebiyle Osmanlı dönemine ait şehir ve kır yerleşim birimi tanımları incelenmiştir. Elbeyli yerleşiminin fiziksel gelişimine ışık tutmak adına kırsal mirası şekillendiren etmenler doğal çevre, ekonomik ve kültürel etkenler başlıkları üzerinden incelenmiştir. Elbeyli Köyü ile ilgili belirlenecek koruma yaklaşımlarına temel oluşturması adına kırsal mirasın korunmasına ilişkin uluslararası ve ulusal yasal düzenlemeler incelenmiştir. Elbeyli kırsal yerleşiminin coğrafi özellikleri tanımlanmış, tarihsel gelişimi ve sosyoekonomik yapısı hakkında bilgi verilmiştir. Fiziksel gelişiminin incelenmesinin ardından yerleşim dokusunu oluşturan değerler ortaya konulmuştur. Alanın geleneksel dokusu yerleşim ölçeğinde ve yapı ölçeğinde irdelenmiş, fiziksel gelişim ve mimari dokuya ilişkin tüm veriler Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) veri tabanında ArcGIS Pro programı kullanılarak çeşitli grafik yöntemlerle haritalandırılmıştır. Alanın geleneksel mimarisinde görülen bozulmalar tarihsel çevre niteliğinin bozulması, yapısal ve fiziksel bozulma başlıkları altında değerlendirilmiştir. Tüm bu veriler ışığında İznik Elbeyli köyü kırsal mirasının koruma sorunları ve önerilerini belirlemek amacıyla fiziki çevre, yapısal, sosyokültürel ve ekonomik durumu ele alan Güçlü Yönler, Zayıf Yönler, Fırsatlar ve Tehditler (GZFT) Analizi yapılmıştır. Buradan hareketle alanın korunmasına yönelik öneriler geliştirilmiştir. Anahtar Sözcükler: Yerleşme, kırsal miras, kırsal mimari, kültürel peyzaj, koruma, geleneksel kültür, İznik, Elbeyli
İżnik Town and Its Rural Landscape: Decision Making, Socio-Demographic Profiling and Conservation Policy Development
(Routledge Journals, Taylor & Francis Ltd, 2024) Songulen, Nazli; Reis, Amine Seyhun Alkan; Guvenc, Murat; Erkan, Yonca; Cavur, Mahmut; Management Information Systems; Architecture; 03. Faculty of Economics, Administrative and Social Sciences; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
In light of recent advances in landscape conservation, this study introduces a profiling model that provides context-sensitive heritage conservation strategies. The model is adaptable and focuses on socio-demographic profiling of a rural landscape. It uses Iznik (ancient Nicaea) town, a UNESCO World Heritage candidate, and the surrounding rural landscape as a case study area. The model captures the intricate interplay between the socio-demographic conditions of agriculture-based local communities and rural heritage, offering policy options to enhance community well-being and conserve rural heritage. Based on the complementary use of Cluster and Multiple Correspondence Analysis, the model employs multi-layered analysis of quantitative and qualitative data. The model identifies six distinct clusters, revealing the vulnerability and resilience of rural settlements around Iznik town, and the priority sites where rural heritage and local populations face immediate threat. Fostering a symbiotic relationship between data-driven insights and locally informed policies, this model generates evidence-based, people-centred policy outputs for heritage conservation, which may be applicable in a variety of contexts.
Citation - WoS: 2
Citation - Scopus: 2
Mapping Vertical Greening on Urban Built Heritage Exposed To Environmental Stressors-A Case Study in Antwerp, Belgium
(Mdpi, 2023) Kale, Eda; De Groeve, Marie; Pinnel, Lena; Erkan, Yonca; Haciguezeller, Piraye; Orr, Scott Allan; De Kock, Tim; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
Urbanisation amplifies environmental stressors, including heat, air and noise pollution, while constraining horizontal space for green areas. Vertical greening (VG) offers a sustainable alternative to mitigate these environmental stressors and enhance the well-being of urban residents, particularly in densely built areas. However, heritage buildings are often excluded from VG initiatives due to concerns regarding potential damage caused by invasive plants. Nonetheless, these concerns mainly apply to abandoned structures lacking proper maintenance, overlooking the implementations of VG on urban built heritage. This study addresses this research gap through an evidence-based framework under three main research questions; first, by studying the presence of VG implementations in urban built heritage among neighbourhoods that lack green spaces and face high environmental stressors; second, by investigating the heritage designation status of buildings with VG; last, by analysing street morphologies where most VG implementations are observed. Antwerp, Belgium, a historical city actively promoting VG initiatives, is selected as the study area. Environmental risk index maps for historic urban areas are used for determining case studies among 63 neighbourhoods. VG implementations in three selected neighbourhoods are documented using GIS and field surveying methods. The results reveal that VG is implemented on up to 7-14% of buildings in these neighbourhoods. In the Historical Centre, 59% of these VG implementations are observed on heritage buildings. In densely built neighbourhoods with limited green space, neither narrow streets nor the heritage designation status of buildings hinders VG implementations. This illustrates the great potential for heritage buildings in adopting such types of nature-based solutions, nevertheless requiring proper guidance and integration strategies for implementing VG on heritage buildings. While these results are specific to the study locations, they provide valuable insights for policymakers and urban planners, supporting them to further explore the environmental contributions of VG on heritage buildings and create effective integration strategies.
Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı Rekonstrüksiyon Uygulamaların Değerlendirilmesi
(Kadir Has Üniversitesi, 2016) Varol, Çağlar; Erkan, Yonca; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
Süleymaniye semti, tarihsel gelişimi açısından farklı medeniyetlerden izler taşıması (Roma, Bizans, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti) ve özellikle Süleymaniye Külliyesi gibi doğu ve batı sanatını etkilemiş eşsiz bir eserin bu alanda yer alması nedeniyle evrensel bir değer olarak, kültürel miras özelliğine sahiptir. Bu sebepledir ki 1985 tarihinde UNESCO Dünya Miras Listesi'ne dâhil edilmiştir Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı'nın Dünya Miras Listesi'ne dâhil edilmesindeki diğer bir sebebi de Osmanlı dönemi ahşap konut geleneğini yansıtmasıdır. Bu çalışmada Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı'nda bulunan sivil mimarlık örneklerinin koruma durumları ve rekonstrüksiyon uygulamaları incelenmektedir. Alanın Dünya Miras Listesi'ne girdiği 1985 tarihinde yapılan tespitler alanda 525 ahşap yapının bulunduğu göstermektedir. Zaman içerisinde yasal düzenlemeler sebebiyle alanın sosyal, kültürel ve mimari dokusu tahrip edilmiştir. Bu çalışmada, alanda yer alan korunması gerekli kültür varlığı olarak tescilli sivil mimarlık örneği taşınmazdan 266 yapının özgün durumuyla korunamadığı belirlenmiştir. Bu 266 sivil mimarlık örneği yapıdan; 118 tanesinin yıkıldığı, 33 tanesinin yerine niteliksiz yapı ve 85 tanesinin yerine rekonstrüksiyon yapıların inşa edildiği görülmüştür.1 Bu bağlamda Tarihi Yarımada Yönetim Planı'nda (2011) yer alan tespitlerde, alanda 494 adet korunması gerekli kültür varlığı tescilli taşınmazın bulunduğu dikkate alınacak olursa Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı'nda yer alan sivil mimarlık örneği yapıların yarısından çoğunun özgünlüğünü kaybettiği tespit edilmiştir. Bu çalışma kapsamında Süleymaniye Yenileme Alanı (2006) ile sınırları örtüşen Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı'nda 2863 ve 5366 sayılı yasalar doğrultusunda rekonstrüksiyon önerisi bulunan 256 yapı belirlenmiştir. Bunlardan Süleymaniye Camii ve Çevresi Dünya Miras Alanı sınırlarındaki rekonstrüksiyon (yeniden yapım) müdahale eylemeleri daha detaylı incelenerek koruma kavramları, malzeme, plan özellikleri ve kullanım değerleri bakımından irdelenmiştir.
Türkiye'de Modern Sporların Miraslaştırılması
(Kadir Has Üniversitesi, 2017) Güngör, Fatma Dilek; Erkan, Yonca; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
"Tarih geçmişi nasıl açıkladığımız, miras ise onu nasıl koruduğumuzdur" (Holt 2012: 263). Kültürel miras içinde yaşadığı toplumun süreçlerinden bağımsız olamaz. Geçmişte yaşanan her olay tarihin sayfalarında yer alabilir. Ancak her tarihsel olgu miras değeri kazanamaz. Kültürel miras geçmişle ilgisi olan yerlerin, kişilerin, onlarla ilgili olan obje, olay ve hatıraların zaman içinde toplumsal kabul görerek bir değer oluşturması ve bunların toplumsal bellekte korunarak miraslaşmasıyla ortaya çıkmaktadır. Kültürel miras toplumsal uzlaşı gerektiren selektif bir süreçtir. Kurumlar, medya ve toplum kişilerin, yerlerin ve onlarla ilgili obje ve olayların miraslaştırılmasına aracılık edebilmektedir. Bu tez çalışması, sporu kültürel mirasın bir öğesi olarak ele alarak, Türkiye'deki modern sporların miraslaştırılma süreçlerini anlamayı amaçlamıştır. Ülkemizde modern sporların Türkiye'ye girmeye başladığı 19. yüzyıldan günümüze geçen yaklaşık 150 yıllık süreçte ülkedeki sporun gelişimini etkileyen faktörleri anlayabilmek için spor tarihindeki önemli basamaklar, dünya ve ülke tarihindeki önemli olaylar, uluslararası spor dünyasındaki ana gelişmeler bir arada ele alınarak bir dönemlendirme çalışması gerçekleştirilmiştir. Türkiye'de sporun gelişimini doğrudan etkileyen 4 ana "tema" olan "Modernleşme", "Devletçilik", "Profesyonellik" ve "Neo-liberalizmin" etkileri üzerinden yapılan dönemlendirme sonucunda tarihsel ve toplumsal bir analiz çalışması gerçekleştirilmiştir. Sporun kültürel miras değeri üstün nitelikli ve başarılı spor insanları, kimliğimiz ve anılarımızla ilişkilendirdiğimiz mekanlarda ve bunlarla ilişkili olay ve objelerde ortaya çıkmaktadır. Tarihsel ve toplumsal analiz çalışmasında da kültürel miras değeri taşıyan spor insanları, isimlerinin spor tesislerine verilmesi, kamusal alana heykellerinin dikilmesi, parklara, sokaklara, lig sezonlarına isimlerinin verilmesi yoluyla miraslaştırılmışlardır. Spor tesisleri ise kamusal alanda büyük ve halkla iç içe binalar oldukları için taşıdıkları ismi toplumsallaştırma özelliği taşımakta, dönemlerini ve mimari dönemi simgeleyen yapılar oldukları için somut kültür varlığı olarak kabul edilmektedirler. Bu çalışma, tespit edilen bu miras göstergeleri ve diğer örnekler üzerinden sporun miraslaştırılmasını açıklamaya gayret etmektedir. Türkiye'de spor mirasını geleceğe taşıyacak öğelerin başında sistematik biçimde spor mirasını koruyup sonraki nesillere aktarabilecek olan spor müzeleri gelir. Ülkemizde akademik bakış açısıyla bir spor müzesinin kurulması, var olan farklı alanlardaki müzelerde sporun alt başlık olarak yer alınması, arşiv ve özel koleksiyonların dijital platformlar aracılığıyla kitlelerin ulaşımına açılması spor mirasını geliştirecektir. Sporun kesiştiği farklı disiplerin ortaya çıkarılması, geniş kitlelerin ilgisini çekecek şekilde sporun ve spor mirasının turizm potansiyelinin değerlendirilmesi de spor mirasının korunması için kaynak ve motivasyon yaratacaktır. Tüm bunların yanında ülkemizde sporun yaygınlaşması ve sporun oynanmaya devam etmesi spor mirasımızı üretecek, zenginleştirecek ve geleceğe taşıyacak en önemli etken olacaktır.
Yılanlı Sütun Hakkında Bir Değerlendirme: Belgeleme ve Koruma Sorunları
(Kadir Has Üniversitesi, 2012) Baran Çelik, Gülbahar; Erkan, Yonca; Architecture; 06. Faculty of Art and Design; 01. Kadir Has University
Perslerle Yunan Kent Devletleri arasında MÖ 479 yılında yaşanan Plataia Savaşı, Yunanlılar'ın galibiyeti ile sonuçlanmıştır. Savaşa katılan birleşik Kent Devletleri galibiyetlerinin simgesi olarak Yılanlı Sütun'un da bir parçası olduğu üç ayağı, Delphoi'daki Apollon Tapınağı'na sunmuşlardır. Bu adak Anıt; birbirine sarılarak yükselen üç yılandan oluşan bir sütun, bir üç ayak ve altın ya da altın kaplama bir kazandan oluşmaktadır. Ancak üç ayağı oluşturan parçalardan günümüze yalnızca Yılanlı Sütun ulaşmıştır.Bu çalışmada, Sultanahmed Meydanı'nda bulunan bronzdan yapılmış Yılanlı Sütun, yapıldığı dönemin, sosyal, siyasal hayatındaki yeri, İstanbul'a getirilişi, Bizans ve Osmanlı Dönemleri'nde geçirdiği değişiklikler açısından değerlendirilmiştir. Ayrıca İstanbul Arkeoloji Müzelerinde bulunan ve Yılanlı Sütun'un bir parçası olan Yılan Başı ile birlikte, Sütun'un fiziksel ve yapısal mevcut durumu, 3 boyutlu tarama ile modellenmiş, çizim ve fotoğraflarla belgelenmiştir. Bunun yanı sıra NDT (Non Distractive Testing) yöntemlerle Yılan Başı ve Sütun'un malzeme analizi yapılarak her ikisi metal alaşımları açısından karşılaştırılmıştır. Anıt'ın açık hava koşullarına maruz olması ve yasal koruma süreci eksikliklerinden yola çıkılarak tahmini bozulma durumu ve nedenleri araştırılmıştır. Bunların sonucunda dünyada benzer örneklerden yola çıkılarak uygulanabilir bir koruma yöntemi önerilmiştir.