Esin Paça Cengiz

Paça Cengiz, Esin

Name Variants

Paça Cengiz, Esin
Paca Cengiz,Esin
Esin PAÇA CENGIZ
PAÇA CENGIZ, ESIN
PAÇA CENGIZ, Esin
E. Paça Cengiz
Paça Cengiz,E.
Paca Cengiz,E.
P., Esin
Paça Cengiz, ESIN
Paça Cengiz, E.
Esin Paça Cengiz
Paca Cengiz, Esin
Esin, Paca Cengiz
CENGİZ E.
P.,Esin
ESIN PAÇA CENGIZ
Paça Cengiz E.
Cengiz, Esi̇n Paça
Cengiz, Esin Paça
Cengiz, Esin Paca
Cengiz, Esin Paca

Job Title

Dr. Öğr. Üyesi

Email Address

esin.cengiz@khas.edu.tr

Main Affiliation

Radio, Television and Cinema

ORCID ID

0000-0002-3408-8579

WoS Researcher ID

ABG-1912-2020

Full item page

Scholarly Output

14

Articles

6

Citation Count

0

Supervised Theses

7 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 14

Film as a Tool To Rewrite History: New Political Cinema in Turkey
(Kadir Has Üniversitesi, 2010) Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin; Spence, Louıse; Spence, Louise
In order to "construct" a national narrative, unsettling moments of Turkish history have been disavowed by the official discourse in Turkey. As a consequence, uneasy and therefore repressed knowledge of the past, which has not been appropriated as a part of the official discourse on national history, is finding its existence in cinematic representations. Along with the mainstream films in which the official discourses on history resonate, the growing interest in representing the past in cinema in Turkey has also resulted in the emergence of a new political cinema. This thesis argues that, unlike mainstream historical films which employ conventional narration strategies and propose that they are reinstalling the missing pieces in the national historical narrative, new political cinema in Turkey adopts an experimental form and remarks that history remains elusive and incomplete. By examining two recent films of the new political cinema in Turkey, Sonbahar / Autumn ( Özcan Alper, 2008) and Bulutları Beklerken / Waiting for the Clouds(Yeşim Ustaoğlu, 2004) this thesis suggests that new political films attempt to revise history and its narration by using cinematic means in an unprecedented way. And they incite their viewers to reflect on historical thinking and their relationship with it.
Yeşilçam'da Kural Dışı Bir Yıldız: Sadri Alışık
(Kadir Has Üniversitesi, 2020) Diler, Özden Sevgi; Paça Cengiz, Esin; Cengiz, Esin Paça
In this thesis, Sadri Alışık's film career, which lasted from 1944 to 1994, was examined. Sadri Alışık is an exceptional star in Yesilcam cinema's star system. In Yesilcam cinema, which is directed by commercial concerns, based on formulas and templates, and in which commercially successful films repeated constantly, the stars have also had to repeat themselves and could not go beyond certain role patterns. Sadri Alışık differs from the stars of the time in that he does not play categorical roles and can play different characters in different genres. It is necessary for stars to provide the audience with certain features that will not change from film to film, in order to ensure the commercial success of the films. Unlike other Yesilcam stars, Sadri Alışık does not promise a certain character type or film genre to the audience. Instead, a number of personality traits that emerge in all of the different characters he portrays and the unique performance style of Alışık appear as invariant elements of his star identity.
Manifestation of Loss and Mourning Through Expressive Silences in New Cinema in Turkey
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Sarıoğlu, Bahar; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin
This thesis aims to analyse expressive silences used in the movies about loss and mourning in the framework of New Cinema in Turkey. Different forms of silence in their various ways of functionalities will be examined with references to recent movies especially after 2000s such as Frenzy (Emin Alper 2015) Behind The Hill (Emin Alper 2012) and Future Lasts Forever (ozcan Alper 2011). The main purpose of this research is to look at how traumatic experiences of the past are articulated through different forms of expressive silences in cinematic representation. it is about how silence is effectively employed to translate traumatic moments loss and mourning and in which ways unsettling experiences of past can be brought into surface. The significant question is to what extent silence can be effective in the narrative structure and how it redefines the cinematic space which is unfortunately often associated by visual space rather than auditory one. in this regard this project aims to show that silence is more than `absence of sounds` as it has been mostly considered in the history of silence studies in cinema and its presence should be reconsidered in relation to representation of trauma and loss. i will analyse how the use of several types of expressive silences with its specific relation to sound can be applied as a narrational tool with the aim of revealing the moments of encountering with the past the conflicts between personal and collective memory and the collapse of narrative memory. Embodiment of loss and mourning through silences marks gaps fractures and breaches in the narrative concerning unaccounted memories of traumatic past. it aims to show how silence goes beyond a theme which is already cultivated in the narrative and become involved in the narration as an aesthetic approach in the articulation of trauma loss and mourning
Citation - WoS: 0
Citation - Scopus: 0
Two Balloons Can Fly a Minaret: Parody and Fabricated Reality as Integral Qualities of Mock-Documentary in aya Seyahat
(Routledge Journals, Taylor & Francis Ltd, 2025) Tüzün, Defne; Akçalı, Elif; Paça Cengiz, Esin; Behlil, Melis
This paper takes a close look at the critically acclaimed artist and filmmaker Kutlu & gbreve; Ataman's mockumentary Aya Seyahat (Journey to the Moon, 2009). We discuss the potentials and possibilities that the mockumentary mode brings to the film in detail, and address this mode as an aesthetic and critical manner that Ataman employs in his artistic practice. Through this discussion, we evaluate the ways in which the film is informed by and can be interpreted as a parodic observation of recurrent patterns in Turkish politics and representations of the national pasts. We argue that it exemplifies and endorses mockumentary's politically reflexive capacity to rethink history and the process of historiography in which historical truths are constructed. Mockumentary mode offers layers of meanings, exceeding the obvious narrative of historical parody, and invites the viewers to notice and problematize conventional narrational and stylistic methods of documenting a historical event. Thus, the film provides a criticism and comparison of the public opinion towards politics within two distinct periods in Turkey's history, namely the 1950s and the 2000s. It also opens up a space for a critical engagement with Turkey's troubled pasts and their construction as historical narratives in both cinematic and other representations.
Cin Eksenli Dabbe Filmlerindeki Canavar Goruntusunun İnsan-canavarlari Gizleyen Yapisi
(Kadir Has Üniversitesi, 2016) İnceoglu, Fatma Dilsad; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin
Bu çalışma, şeytani bir güç tarafından ele geçirilen kadınların hikâyelerini anlatan Dabbe: Bir Cin Vakası (Hasan Karacadağ, 2012), Dabbe: Cin Çarpması (Hasan Karacadağ, 2013) ve Dabbe: Zehr-i Cin (Hasan Karacadağ, 2014) filmlerine odaklanmaktadır. Filmlerde kötülüklerin insandan kaynaklanması ve cinlerin insanların araçları olarak kullanılması hakim bir tema olarak ortaya çıkar. Filmlerde doğal olmayan canavarların yanı sıra, cinleri kullanarak kötülük yapan insan-canavarlar mevcuttur. Filmlerdeki cinlenmiş kişiler, evlerine girip çıkan, yakınlık duydukları başka insanların yaptığı çeşitli büyüler aracılığıyla cinlenir. Tezin odağındaki filmler görsel aşırılık kavramı üzerinden analiz edilmektedir. Filmler, canavarın bakış açısınıdan sunulmakta ve canavarın bakış açısından sunulan sahnelerde, kadrajda da cinlenmiş beden sürekli gösterilmektedir. Bu durum ise görsel aşırılık olarak ifade edilmektedir. Fikri desteklemek adına görsel aşırılık, korku filmlerindeki olay örgüsü yapısı ve anlatım araçlarının kullanımı üzerinden tartışılmaktadır. Analiz süresince filmlerden seçilen belli başlı sahneler, canavarın sunum biçimindeki aşırılığı göstermek amacıyla incelenmektedir. Bu tez, Bir Cin Vakası, Cin Çarpması ve Zehr-i Cin filmlerinin cinlenme görüntülerini merkeze alan bir yapı izlediğini ve bu görüntülerin sıklığı ve fazlalığı ile insan-canavarların görünmez kılındığını iddia etmektedir.
Citation - WoS: 1
Selections From the Fight for National Cinema
(Univ Texas Press, 2016) Behlil, Melis; Behlil, Melis; Cengiz, Esin Paça; Paça Cengiz, Esin
[Abstract Not Available]
Hayalet Kadınlar: Bir Zamanlar Anadolu'da ve Abluka Filmleri Üzerinden Türkiye'nin Yeni Yönetmen Sinemasında Kadın Temsili
(Kadir Has Üniversitesi, 2019) Perkün, Doğacan Güneş; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin
Bu tezde; Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasında sıklıkla işlenen "erkeklik krizleri" ve "erkekler arası iktidar mücadelesi" temalarının yer aldığı filmlerdeki kadın temsili ve kadının anlatılara etkisi incelenmiştir. Çalışmanın amacı, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasındaki kadın temsillerini yoklukları, sessizlikleri ve pasiflikleri üzerinden okuyan çalışmaların aksine; kadınların filmleri belirsiz, tekinsiz ve tanımlanamaz yapıları ile sardıklarını ve filmlerin hem hikâyelerine hem de biçimlerine güçlü bir şekilde etki ettiklerini tartışmaktır. Bu doğrultuda öncelikle, Batı'da ve Türkiye'de kadın temsil sorununa yönelik feminist film kuramı çerçevesinde yapılan çalışmalara yer verilmiş, tezde kullanılan kavramlar ve görüşler açıklanmıştır. Ardından, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasının belirgin örnekleri olan Bir Zamanlar Anadolu'da (Nuri Bilge Ceylan, 2011) ve Abluka (Emin Alper, 2015) filmlerindeki kadın temsili, biçimsel analiz yöntemiyle incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda, Bir Zamanlar Anadolu' da ve Abluka filmlerinde kadınların; ait olmadıkları erkek gruplarının dünyasına musallat oldukları, erkekleri rahatsız ettikleri, filmlerin başlama ve sonlanma nedeni olarak sunuldukları anlaşılmıştır. Kadınların yalnızca filmlerin hikâyelerine değil aynı zamanda filmlerin yapılarına da musallat olarak, varlık gösterdikleri anlarda filmlerin hâkim biçimlerini böldükleri, değiştirdikleri görülmektedir. Bu açıdan kadınların pasif birer arka fon olarak işlendiğine, ancak fiziksel varlık ve sessizlik ile etkili olabildiklerine dair yapılan çalışmaların, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasındaki kadın temsillerini açıklarken yetersiz kaldığı anlaşılmaktadır. Kadınlar; görünüp kaybolduklarında, duyulup sessizleştiklerinde, anlatıları belirsiz ve tekinsiz varlıkları ile böldüklerinde, yani hayalet olduklarında etkili olmaktadırlar.
Turist Ömer : Yeşilçam'da Bir Müphem
(Kadir Has Üniversitesi, 2017) Alptekin, Ayris; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin
Turist Ömer serisi ve karakteri Yeşilçam’ın ilk flanörü olarak geçmektedir. Walter Benjamin’in öne sürdüğü bu kavram modernizmle beraber kentte aylak bir biçimde dolanan ve kenti gözlemleyen yeni bir insandır. Turist Ömer ise yalnızca flanör olarak değil, içinde barındırdığı ikiliklerle Zygmunt Bauman’ın müphemlik kavramı üzerinden okunabilecek bir aralık sunar. Bauman, modernizmle beraber gelen kategoriye sokma arzusunun yıkılışı olarak belirsiz bir müphemlikten bahseder. Müphem, tek bir etiket altında değerlendirilemeyendir. Bu anlamda mevcut Turist Ömer’in müphemlikleri detaylıca incelenmiştir. Ömer’in en güçlü müphemliği temsiliyet noktasından gelmektedir. O, köyden kente göç etmiş ve kentte tutunamayıp işsizliğe teslim olan insanın temsili mi yoksa hali hazırda kentli olan ve değişen kente uyumlanamayıp iradeyle ayaklığı seçmiş insanın temsili midir? Çalışmada müphemlik kavramı temel alınarak son yıllarda sinema alanında örnekleri verilen videografik film çalışmaları yöntem olarak kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda dramaturjik olarak mevcut kavramların açtığı perspektifle filmler, kendi malzemesiyle yeniden kurgulanıp deneysel ve yaratıcı bir video çıktısı oluşturulmuştur.
Yeni Türkiye Sinemasında Özdüşünüm: Masumiyet ve Pek Yakında
(Kadir Has Üniversitesi, 2019) Kızıl, Ahmet; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin
Bu tezde; yeni Türkiye sinemasında sıklıkla uygulanan özdüşünüm kullanımının anlatıya etkileri incelenmiştir. Tezde, yeni Türkiye sinemasında özdüşünüm kullanımının, film sektöründeki koşul ve krizler ile ilintili olduğu iddia edilmektedir. Tezin çıkış noktası, yeni Türkiye sinemasında özdüşünüm hangi amaçla kullanılmıştır sorusudur. Çalışmanın amacı, yeni Türkiye sinemasındaki özdüşünüm kullanımının, sektörel krizlerle ortaya çıkıp, anlatılarını Yeşilçam ve Türkiye sineması dönemlerine bakarak yeniden kurduklarını tartışmaktır. Bu amaç dahilinde, yeni Türkiye sinemasında yer alan iki örnek, Masumiyet (Zeki Demirkubuz, 1996) ve Pek Yakında (Cem Yılmaz, 2014) filmlerindeki özdüşünüm kullanımı, biçimsel analiz yöntemiyle incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda, Masumiyet'te anlatıya etki eden özdüşünüm kullanımı; filmin özdeşleşme kurulacak sahnelerinde televizyon aracılığıyla öncüllenerek yapılmaktadır. Pek Yakında filminde özdüşünüm kullanımı ise Yeşilçam sinemasıyla nostaljik bir bağ kurarak üretim-dağıtım zinciri koşullarının değişmediğini göstermek için kullanıldığı görülmektedir.
Citation - WoS: 0
Citation - Scopus: 1
Rethinking the Historical Film Form: Trauma, Temporality and Indirect Representation in Historical Essay Films
(Routledge Journals, Taylor & Francis Ltd, 2023) Cengiz, Esin Paca; Paça Cengiz, Esin
In film scholarship, historical film has been identified as a form that portrays events and experiences that took place in the past. By building on Caruth's concept of indirect representation, however, this article identifies a new historical film form that is not necessarily set in the past, but engages with questions regarding history, memory and historical representation. It conceptualizes this new form of 'historical essay film', and by analysing Voice of My Father, argues that rather than manifesting a desire to represent traumatic events directly, historical essay films refrain from the presumption that the medium of film can represent the reality of past events. To this end, they engage with past traumas indirectly through narratives that are set in the present day. The study further contends that the main thrust of historical essay films is to probe the discursive fields in which certain moments of the past are fixed, narrated and become predominant while others remain overlooked and unaccounted for. The article concludes with the claim that, as a consequence of their unconventional formal structures, historical essay films diminish the temporal distance between the past, present and future while also opening up new possibilities for rethinking what historical representation means.