Esin Paça Cengiz

Paça Cengiz, Esin

Name Variants

Paça Cengiz, Esin
Paca Cengiz,Esin
Esin PAÇA CENGIZ
PAÇA CENGIZ, ESIN
PAÇA CENGIZ, Esin
E. Paça Cengiz
Paça Cengiz,E.
Paca Cengiz,E.
P., Esin
Paça Cengiz, ESIN
Paça Cengiz, E.
Esin Paça Cengiz
Paca Cengiz, Esin
Esin, Paca Cengiz
CENGİZ E.
P.,Esin
ESIN PAÇA CENGIZ
Paça Cengiz E.
Cengiz, Esi̇n Paça
Cengiz, Esin Paça
Cengiz, Esin Paca
Cengiz, Esin Paca

Job Title

Dr. Öğr. Üyesi

Email Address

esin.cengiz@khas.edu.tr

Main Affiliation

Radio, Television and Cinema

ORCID ID

0000-0002-3408-8579

WoS Researcher ID

ABG-1912-2020

Full item page

Sustainable Development Goals Report Points

SDG data could not be loaded because of an error. Please refresh the page or try again later.

Scholarly Output

16

Articles

6

Citation Count

0

Supervised Theses

9 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 16

Çağdaş Belgeselde Sesli-görüntülü Arşivler Aracılığıyla Tarihin Yeniden İnşası: Aşk, Mark ve Ölüm'de Göçün Postmodern Tarihi
(2024) Paça Cengiz, Esin; Cengiz, Esin Paça; Radio, Television and Cinema
Bu tezde çağdaş belgeselin arşivler araçlığıyla postmodern tarih anlatıları inşa etme kapasitesini Aşk, Mark ve Ölüm (Kaya 2022) örneğinde inceleyeceğim. Rosenstone (1995), tarih filmlerinin geçmişi yansıtma bağlamında tarih yazımıyla eşit konumda olduğunu vurgularken, postmodern tarih anlatılarının ise yalnızca deneysel filmlerle ortaya konabileceğini iddia eder. Ancak Rosenstone 'un bu yaklaşımı yalnızca avangart filmlere tarihsel bir değer atfetmesi nedeniyle birtakım sınırlamaları beraberinde getirmektedir. Bu tez öncelikle geçtiğimiz yüzyıla ait tarihsel ve estetik perspektifin kısıtladığı çağdaş anlayışı genişletmeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, çağdaş belgesin tarih yazımına bir alternatif olmaktan ziyade özgün tarihsel anlatılar inşa edebileceğini ve popüler yapımların da deneysel çalışmalar kadar postmodern anlatılar ortaya koyabileceğini savunmaktayım. Çağdaş belgeseli, kanıt niteliğinde materyallerin birbiriyle etkileşimi üzerinden düşünmekle birlikte, Aşk, Mark ve Ölüm'ü konvansiyonel kodları kullanan bir çağdaş belgesel olarak tanımlamaktayım. Arşiv materyallerini yaratıcı şekilde kullanarak göçün postmodern bir tarihsel anlatısını ortaya koyan film, kurgu-montaj ve ses tasarımı aracılığıyla söz konusu arşivlere bir faillik yüklemektedir. Bu bağlamda, filmde arşiv malzemelerinin yan yana getirilme biçimi, arşiv hafızanın birbiriyle etkileşiminin de dahil olduğu bir diyalog olarak değerlendirilmektedir. Filmin biçimsel yapısı analiz edildiğinde, bu diyalogu kurmak için belgesel konvansiyonlarının tersine çevrilerek ya da yaratıcı tekniklerin içinde eritilerek kırıldığı görülmektedir. Anahtar Sözcükler: Arşiv, Belgesel, Tarih, Tarih yazımı, Hafıza, Postmodernizm
Film as a Tool To Rewrite History: New Political Cinema in Turkey
(Kadir Has Üniversitesi, 2010) Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin; Spence, Louıse; Spence, Louise; Radio, Television and Cinema
In order to "construct" a national narrative, unsettling moments of Turkish history have been disavowed by the official discourse in Turkey. As a consequence, uneasy and therefore repressed knowledge of the past, which has not been appropriated as a part of the official discourse on national history, is finding its existence in cinematic representations. Along with the mainstream films in which the official discourses on history resonate, the growing interest in representing the past in cinema in Turkey has also resulted in the emergence of a new political cinema. This thesis argues that, unlike mainstream historical films which employ conventional narration strategies and propose that they are reinstalling the missing pieces in the national historical narrative, new political cinema in Turkey adopts an experimental form and remarks that history remains elusive and incomplete. By examining two recent films of the new political cinema in Turkey, Sonbahar / Autumn ( Özcan Alper, 2008) and Bulutları Beklerken / Waiting for the Clouds(Yeşim Ustaoğlu, 2004) this thesis suggests that new political films attempt to revise history and its narration by using cinematic means in an unprecedented way. And they incite their viewers to reflect on historical thinking and their relationship with it.
Yeşilçam'da Kural Dışı Bir Yıldız: Sadri Alışık
(Kadir Has Üniversitesi, 2020) Diler, Özden Sevgi; Paça Cengiz, Esin; Cengiz, Esin Paça; Radio, Television and Cinema
In this thesis, Sadri Alışık's film career, which lasted from 1944 to 1994, was examined. Sadri Alışık is an exceptional star in Yesilcam cinema's star system. In Yesilcam cinema, which is directed by commercial concerns, based on formulas and templates, and in which commercially successful films repeated constantly, the stars have also had to repeat themselves and could not go beyond certain role patterns. Sadri Alışık differs from the stars of the time in that he does not play categorical roles and can play different characters in different genres. It is necessary for stars to provide the audience with certain features that will not change from film to film, in order to ensure the commercial success of the films. Unlike other Yesilcam stars, Sadri Alışık does not promise a certain character type or film genre to the audience. Instead, a number of personality traits that emerge in all of the different characters he portrays and the unique performance style of Alışık appear as invariant elements of his star identity.
Cin Eksenli Dabbe Filmlerindeki Canavar Goruntusunun İnsan-canavarlari Gizleyen Yapisi
(Kadir Has Üniversitesi, 2016) İnceoglu, Fatma Dilsad; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
Bu çalışma, şeytani bir güç tarafından ele geçirilen kadınların hikâyelerini anlatan Dabbe: Bir Cin Vakası (Hasan Karacadağ, 2012), Dabbe: Cin Çarpması (Hasan Karacadağ, 2013) ve Dabbe: Zehr-i Cin (Hasan Karacadağ, 2014) filmlerine odaklanmaktadır. Filmlerde kötülüklerin insandan kaynaklanması ve cinlerin insanların araçları olarak kullanılması hakim bir tema olarak ortaya çıkar. Filmlerde doğal olmayan canavarların yanı sıra, cinleri kullanarak kötülük yapan insan-canavarlar mevcuttur. Filmlerdeki cinlenmiş kişiler, evlerine girip çıkan, yakınlık duydukları başka insanların yaptığı çeşitli büyüler aracılığıyla cinlenir. Tezin odağındaki filmler görsel aşırılık kavramı üzerinden analiz edilmektedir. Filmler, canavarın bakış açısınıdan sunulmakta ve canavarın bakış açısından sunulan sahnelerde, kadrajda da cinlenmiş beden sürekli gösterilmektedir. Bu durum ise görsel aşırılık olarak ifade edilmektedir. Fikri desteklemek adına görsel aşırılık, korku filmlerindeki olay örgüsü yapısı ve anlatım araçlarının kullanımı üzerinden tartışılmaktadır. Analiz süresince filmlerden seçilen belli başlı sahneler, canavarın sunum biçimindeki aşırılığı göstermek amacıyla incelenmektedir. Bu tez, Bir Cin Vakası, Cin Çarpması ve Zehr-i Cin filmlerinin cinlenme görüntülerini merkeze alan bir yapı izlediğini ve bu görüntülerin sıklığı ve fazlalığı ile insan-canavarların görünmez kılındığını iddia etmektedir.
Bir Yöntem Olarak Dijital Görsel-işitsel Veri Tabanı Oluşturma: “sinematik Mekânlar” Örneği
(2024) Cengiz, Esin Paça; Akçalı, Elif; Akçalı, Elif; Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
Bu makalede Türkiye Sineması Görsel-İşitsel Ansiklopedisi isimli projenin ‘Sinematik Mekânlar’ bölümünün içeriği ve kapsamı aktarılacak ve yöntem olarak dijital görsel-işitsel veri tabanı oluşturmanın ve videografik üretimin sinema çalışmaları alanında ne gibi işlevleri olabileceği tartışılacaktır. Projeye adını veren sinematik mekânlar kavramı sadece filme arka plan olarak hizmet eden ve estetik olarak çerçevelenmeye uygun manzara ve yapıları kapsamaz; Türkiye Sineması’nda yıllar boyunca yüzlerce filmde tekrar tekrar kullanılmış, hafıza ve hatırlama ile organik bir ilişki kuran mekânları da tanımlar. Sinema yoluyla toplumsal hafızamızın ayrılmaz bir parçası haline gelmiş Pierre Loti Çay Bahçesi, Haydarpaşa Garı, Taksim Meydanı gibi kentin belirleyici mekânları ile izleyicinin gördüğü anda tanıdığı Yeşilköy, Büyükada ve Kuzguncuk’taki köşkler ve yalılar gibi iç mekânlar da bu kavramla tanımlanabilir. Bu makalede, proje kapsamında gerçekleştirilen videografik çalışma aracılığı ile bir arada incelenmesi mümkün kılınmış bir dış ve bir iç mekânın (Galata Köprüsü ve Cam Kapılı Köşk) incelemesi yapılacak ve dijital arşiv ve videografinin film çalışmaları alanında yeni yöntemler olarak öne sürdükleri farklı olanaklar tartışılacaktır.
Citation - WoS: 5
Citation - Scopus: 6
Cinema Has Split the Girl's Soul Into Pieces: Scrutinizing Representations of Women in Films From Turkey
(University of Southern California, 2020) Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
The 1980s in Turkey were marked by the emergence of new cinematic forms, including films dealing with issues regarding female subjectivity. This article argues that within the scope of an extensive body of films produced about women in the 1980s, Her Name Is Vasfiye, Aaahh Belinda!, How to Save Asiye, Ten Women, and My Dreams, My Love and You opened up a significant space for discussions about ideological constructions concerning images of women in cinema. By deploying reflexive and fragmented structures, laying bare the ideological operations of voice-over and dubbing, and deploying the screen personas Türkan Şoray and Müjde Ar as cinematic tools, these films offer up a critique of representations of women onscreen, including the trend of “women's films.”
Manifestation of Loss and Mourning Through Expressive Silences in New Cinema in Turkey
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Sarıoğlu, Bahar; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
This thesis aims to analyse expressive silences used in the movies about loss and mourning in the framework of New Cinema in Turkey. Different forms of silence in their various ways of functionalities will be examined with references to recent movies especially after 2000s such as Frenzy (Emin Alper 2015) Behind The Hill (Emin Alper 2012) and Future Lasts Forever (ozcan Alper 2011). The main purpose of this research is to look at how traumatic experiences of the past are articulated through different forms of expressive silences in cinematic representation. it is about how silence is effectively employed to translate traumatic moments loss and mourning and in which ways unsettling experiences of past can be brought into surface. The significant question is to what extent silence can be effective in the narrative structure and how it redefines the cinematic space which is unfortunately often associated by visual space rather than auditory one. in this regard this project aims to show that silence is more than `absence of sounds` as it has been mostly considered in the history of silence studies in cinema and its presence should be reconsidered in relation to representation of trauma and loss. i will analyse how the use of several types of expressive silences with its specific relation to sound can be applied as a narrational tool with the aim of revealing the moments of encountering with the past the conflicts between personal and collective memory and the collapse of narrative memory. Embodiment of loss and mourning through silences marks gaps fractures and breaches in the narrative concerning unaccounted memories of traumatic past. it aims to show how silence goes beyond a theme which is already cultivated in the narrative and become involved in the narration as an aesthetic approach in the articulation of trauma loss and mourning
Deneme Filmde Feminist Bir Tarihçilik Örneği Olarak Correspondencia
(2024) Paça Cengiz, Esin; Cengiz, Esin Paça; Radio, Television and Cinema
Bu tez, Correspondencia'nın -burada feminist deneme film yapımı olarak adlandırılan- film yapım şeklinin feminist bir tarih yazımı ile içerik, biçim, epistemoloji ve metodolojisi açısından kesiştiğini öne sürmektedir. Deneme film, eleştirel olarak ele alınan alternatif bir form olarak görülse de kavramsallaştırılması ve tarihselleştirilmesi baskın olarak Batı merkezli olmuş ve 'düşünen sinema' ve 'düşünce olarak sinema' gibi kavramlarla tanımlanmıştır. Batılı modern görme biçimiyle uyumlu, 'düşünme' merkezli bu kavramsallaştırmalar öznenin özü olarak aklı vurgular. Tam da bu, Batılı erkek-merkezci dünya görüşünün temelini oluşturur. Feminist bir deneme film olarak Correspondencia ise, izleyiciyi hem entelektüel hem de duygulanımsal bir soruşturmaya dahil ederek düşünme ve hissetme arasındaki ikiliğe meydan okur. Bu çalışma filmin yapısı(zlığı)nı, parçalanmış anlatıcılarını, duygulanımsal anlatımlarını ve dokunsal imgelerini analiz ederek; onu feminist deneme filmciliğin bir örneği olarak konumlandırır. Filmin yakın okuması feminist deneme filmciliğin kendini nasıl farklılaştırdığını; feminist tarihler ve politik olasılıklar için radikal bir araç haline geldiğini araştırır. İki genç kadın, sinemacının sinematik mektuplaşmalarından oluşan Correspondencia'yı deneme filmde feminist bir tarihçilik örneği olarak inceler; filmin yönetmenleri Carla Simón ile Dominga Sotomayor'u feminist tarihçiler olarak konumlandırır: Film biri Katalonya'dan diğeri Şili'den iki genç kadının sinemayla, gündelikle, ailelerindeki kadınlarla kurdukları ilişkileri konu alırken ülkelerinin çatışmalı geçmişi, bugünü ve geleceğiyle kurdukları bağları araştırır. Kişisel ve toplumsal/politik arasındaki ayrımları bulanıklaştırarak geleneksel sınırlara meydan okur. Filmde kullanılan kişisel arşiv görüntülerinin yanı sıra filmin kendisi de belirli bir zamanın ve politik anın, tarih sahnesinin dışarıda bıraktığı bir yerden belgesi haline gelir. Film bunu yaparken doğrusal, eksiksiz bir anlatıdan kurmaktan kaçınır; bunun yerine parçalanmış bir yapı(sızlık) tercih eder. Radikal açıklığı ve tamamlanmamışlığı benimseyen feminist tarih yazımıyla içeriğinin ötesinde, biçimsel olarak da kesişmektedir.
Hayalet Kadınlar: Bir Zamanlar Anadolu'da ve Abluka Filmleri Üzerinden Türkiye'nin Yeni Yönetmen Sinemasında Kadın Temsili
(Kadir Has Üniversitesi, 2019) Perkün, Doğacan Güneş; Paça Cengiz, Esin; Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
Bu tezde; Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasında sıklıkla işlenen "erkeklik krizleri" ve "erkekler arası iktidar mücadelesi" temalarının yer aldığı filmlerdeki kadın temsili ve kadının anlatılara etkisi incelenmiştir. Çalışmanın amacı, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasındaki kadın temsillerini yoklukları, sessizlikleri ve pasiflikleri üzerinden okuyan çalışmaların aksine; kadınların filmleri belirsiz, tekinsiz ve tanımlanamaz yapıları ile sardıklarını ve filmlerin hem hikâyelerine hem de biçimlerine güçlü bir şekilde etki ettiklerini tartışmaktır. Bu doğrultuda öncelikle, Batı'da ve Türkiye'de kadın temsil sorununa yönelik feminist film kuramı çerçevesinde yapılan çalışmalara yer verilmiş, tezde kullanılan kavramlar ve görüşler açıklanmıştır. Ardından, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasının belirgin örnekleri olan Bir Zamanlar Anadolu'da (Nuri Bilge Ceylan, 2011) ve Abluka (Emin Alper, 2015) filmlerindeki kadın temsili, biçimsel analiz yöntemiyle incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda, Bir Zamanlar Anadolu' da ve Abluka filmlerinde kadınların; ait olmadıkları erkek gruplarının dünyasına musallat oldukları, erkekleri rahatsız ettikleri, filmlerin başlama ve sonlanma nedeni olarak sunuldukları anlaşılmıştır. Kadınların yalnızca filmlerin hikâyelerine değil aynı zamanda filmlerin yapılarına da musallat olarak, varlık gösterdikleri anlarda filmlerin hâkim biçimlerini böldükleri, değiştirdikleri görülmektedir. Bu açıdan kadınların pasif birer arka fon olarak işlendiğine, ancak fiziksel varlık ve sessizlik ile etkili olabildiklerine dair yapılan çalışmaların, Türkiye'nin yeni yönetmen sinemasındaki kadın temsillerini açıklarken yetersiz kaldığı anlaşılmaktadır. Kadınlar; görünüp kaybolduklarında, duyulup sessizleştiklerinde, anlatıları belirsiz ve tekinsiz varlıkları ile böldüklerinde, yani hayalet olduklarında etkili olmaktadırlar.
Citation - WoS: 1
Selections From the Fight for National Cinema
(Univ Texas Press, 2016) Behlil, Melis; Behlil, Melis; Cengiz, Esin Paça; Paça Cengiz, Esin; Radio, Television and Cinema
[Abstract Not Available]