Cin eksenli dabbe filmlerindeki canavar goruntusunun insan-canavarlari gizleyen yapisi

Abstract

Bu çalışma, şeytani bir güç tarafından ele geçirilen kadınların hikâyelerini anlatan Dabbe: Bir Cin Vakası (Hasan Karacadağ, 2012), Dabbe: Cin Çarpması (Hasan Karacadağ, 2013) ve Dabbe: Zehr-i Cin (Hasan Karacadağ, 2014) filmlerine odaklanmaktadır. Filmlerde kötülüklerin insandan kaynaklanması ve cinlerin insanların araçları olarak kullanılması hakim bir tema olarak ortaya çıkar. Filmlerde doğal olmayan canavarların yanı sıra, cinleri kullanarak kötülük yapan insan-canavarlar mevcuttur. Filmlerdeki cinlenmiş kişiler, evlerine girip çıkan, yakınlık duydukları başka insanların yaptığı çeşitli büyüler aracılığıyla cinlenir. Tezin odağındaki filmler görsel aşırılık kavramı üzerinden analiz edilmektedir. Filmler, canavarın bakış açısınıdan sunulmakta ve canavarın bakış açısından sunulan sahnelerde, kadrajda da cinlenmiş beden sürekli gösterilmektedir. Bu durum ise görsel aşırılık olarak ifade edilmektedir. Fikri desteklemek adına görsel aşırılık, korku filmlerindeki olay örgüsü yapısı ve anlatım araçlarının kullanımı üzerinden tartışılmaktadır. Analiz süresince filmlerden seçilen belli başlı sahneler, canavarın sunum biçimindeki aşırılığı göstermek amacıyla incelenmektedir. Bu tez, Bir Cin Vakası, Cin Çarpması ve Zehr-i Cin filmlerinin cinlenme görüntülerini merkeze alan bir yapı izlediğini ve bu görüntülerin sıklığı ve fazlalığı ile insan-canavarların görünmez kılındığını iddia etmektedir.This study focuses on the films Dabbe: Bir Cin Vakası (Hasan Karacadağ, 2012), Dabbe: Cin Çarpması (Hasan Karacadağ, 2013) and Dabbe: Zehr-i Cin (Hasan Karacadağ, 2014) which tells the stories of women possessed by a demonic power. Evil that originates from people and demons that are used as tools by people appear as a dominating theme in these films. In these films, there are human-monsters, who do evil by using demons in addition to the unnatural monster, the demon. Possessed people in the films are possessed by different spells which are cast by people, who are close to them and who can easily come to their houses. Films which the theses focuses on are analyzed through the concept of visual excess. The films are presented from the monster's point of view and in the scenes which are presented from the monster's point of view, the possessed body is continuously shown in the frame. And this is expressed as visual excess. In order to support the idea, visual excess is discussed through the structure of the plot and use of the narration in horror films. In course of the analysis certain scenes picked from the films are examined in order to show the excessiveness of the monster's presentation style. This theses claims that the films Bir Cin Vakası, Cin Çarpması and Zehr-i Cin have a structure centers around the possession images and that the human-monsters are made invisible by the frequency and excessiveness of these images.