İkili Olmayan Cinsel Kimliklerin Çağdaş Sanat Pratiğinde İfadesi

Abstract

Postfeminist kuramcılar ve sanatçılar, iktidar ve kültürel normlar tarafından birbirlerini tamamlamaları için üretilen eril ve dişil cinsel kimliklerin sınırlarını yapı söküme uğratmayı amaçlar. Çağdaş sanatçıların çalışmaları ve performansları, felsefi, psikanaliz araştırmaları ve kültürel tartışmaları olduğu kadar queer yaşamın gerçeklerini de görselleştirir. Bedenlerinin maskesini indirir ve cinsel farklılıklarının doğal olarak mümkün olabileceğini gösterir. Bu sanatçıların eylemleri, onları politik olarak anormal kabul eden hiyerarşileri altüst etmek ve yeni bir sosyal ortam çağrısında bulunmaktır. Bu çalışmada yer alan çağdaş sanat çalışmaları ve performanslar, postfeminist teoriler, sanatçı konuşmaları ve metinleriyle ilişkilendirilerek yorumlanmıştır. Psikanaliz, Postyapısalcılık ve Çağdaş Sanatta Cinsel Kimlikler bölümünde, Derrida’nın ‘différance’ kavramına, Freud ve Lacan’ın cinsel kimlik araştırmalarına yer verilmiş, ve aynı zamanda çağdaş sanatın cinsel kimlik ayrımlarına sağlayacağı katkı ele alınmıştır. “Performatif Beden: İçselleştirilemeyen Toplumsal Cinsiyet Göstergeleri” bölümünde, Lazlo Pearlman’ın beklenmedik beden performansı, Tai Lin’in izleyicide duygusal bağ kurmayı amaçlayan resmi, Taner Ceylan’ın aynı anda içe ve dış dünyaya bakan iki ruhu anlatan resmi ve eşcinsel çift olan Elmgreen ve Dragset’in eşcinselleri sıradan insanlar gibi gösteren çalışması Judith Butler’ın performatif beden kuramı referans alınarak yorumlanmıştır. Bedene İlişkin Kodların Dönüştürüldüğü Çağdaş Sanat Örnekleri bölümünde, Nina Arsenault’un bir dizi operasyonla erkeklikten kadınlığa bedensel dönüşümü, David LaChapelle’in Venüs’e benzeyen kadına penis eklediği manipülasyonu, Marc Quinn’in cinsiyet değişikliği operasyonundan sonra hamile olmaya karar veren Thomas Beatie heykeli, Foucault’nun bireyin bedenini dönüştürme hakkı bulunduğuna dair görüşü kapsamında tartışılmıştır. Queer Terimi Odaklı Çağdaş Sanat Çalışmaları bölümünde, Butler ve Marinucci’nin bu terim ile ilgili görüşleri ele alınırken, aynı zamanda Nan Goldin, Del LaGrace Volcano, Sergio Zevallos ve Karolina Bregula’nın çalışmaları yorumlanmıştır. Çalışmaları ve performanslarıyla, Nan Goldin üçüncü bir cinsiyet isterken, Del LaGrace Volcano queer bedeni kendi imkânsızlıkları içinde açıklamaya çalışır, Sergio Zevallos queer bedenlerin ıstıraplarını gösterirken, Karolina Bregula insanların queer bedenlere alışmasını arzulamaktadır.

Postfeminist theorists and artists aim at deconstructing the limits of sexual identity produced by the Powers and the cultural norms as an integrity of masculine and feminine. The Works and the performances of contemporary artists make visible the real queer life as well as the investigations of philosophy, psychoanalysis and cultural discussions. They unmask the matters of bodies and show how sexual differences are naturally possible. The actions of these artists aim to surpass the hierarcies that regard them as abnormal politically and call for a new social environment. In this article, the Works of contemporary art and performances have been interpreted in relation to the postfeminist theories, artists talks and texts. In the section of Psychoanalysis, Poststructuralism and Sexual Identities in Contemporary Art, Derrida’s concept of ‘différance’, Freud and Lacan’s sexual identiy research are included, and also the contemporary art has been approached with respect to its contribution to sexual identity difference. In the section of The Signs of Performative Body: Undesired Gender, Lazlo Pearlman’s unexpected body performance, Tai Lin’s painting aiming at establishing emonational connection with the viewers, Taner Ceylan’s painting explaining two souls looking inside and outside and the gay couple Elmgreen and Dragset’s work that depicts gays as ordinary people have been interpreted based on Judith Butler’s performative body theory. In the section of Examples of Contemporary Art on Transformation of The Codes Related the Body, Nina Arsenault’s body transformation from man to woman by several operations, David LaChapelle’s manipulation in which he added a penis to the woman looking like a Venus with photoshop, Marc Quinn’s sculpture of Thomas Beatie who decided to be pregnant after her sex change operation and JEB (Joan Elizabeth Biren)’s photography shows two lesbians investigating each other’s bodies have been discussed in accordance with Foucault’s view which defends that an individual has the right of transformation of the body. In the section of The Works of Contemporary Art Focused on Queer Term, whereas Butler and Marinucci’s views about this term and dealt with, the Works of Nan Goldin, Del LaGrace Volcano, Sergio Zevallos and Karolina Bregula have also been interpreted. By their Works of arts and performances, Nan Goldin wants a third gender choice, Del LaGrace Volcano tries to explain the queer body in its imposibilities, Sergio Zevallos shows the suffering of queer bodies and Karolina Bregula wishes the people get accustomed to the queer bodies.