Yabancı Ülkelerde Verilen Boşanma Kararlarının Türk Hukukuna Etkisi

Abstract

Türk hukukunda boşanma kanunda öngörülen sebeplerin varlığı ve hâkimin kararı ile gerçekleştirilmektedir. Yabancı ülke adli makamları tarafından verilen boşanma kararlarının tanınmasına 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun'un 50. maddesi uyarınca izin verilmiştir. Yabancı ülke idari makamları tarafından verilen boşanma kararlarının tanınması ise mümkün kılınmamıştır. Bu hususa ilişkin olarak ortaya çıkan tartışmaların çözümü Nüfus Hizmetleri Kanunu madde 27/A ve Yabancı Ülke Adli veya İdari Makamlarınca Verilen Kararlarının Nüfus Kütüğüne Tescili Hakkında Yönetmelik ile getirilmiş bulunmaktadır. Yeni getirilen bu düzenleme ile yabancı ülke idari makamları tarafından verilen boşanma kararlarının mahkeme yoluna başvurmaksızın nüfus kütüğüne doğrudan tescili ve mahkemeler tarafından verilecek tanıma kararlarına gereksinim duyulmadan Türk hukukunda hüküm doğurması kabul edilmiştir. Çalışmamızda yabancı ülkelerde verilen boşanma kararlarının Türk hukukuna etkisi hem Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuk Hakkında Kanun hem de Nüfus Hizmetleri Kanunu ve bu Kanuna bağlı olarak çıkartılan Yönetmelik kapsamında incelenmiş olup yabancı ülke yetkili makamları tarafından verilen boşanma kararlarının nüfus kütüğüne tescilinin yetkili nüfus müdürlüklerindeki uygulaması ve karşılaşılan sorunlara detaylıca yer verilmiştir.In Turkish law, divorce is carried out with the existence of the reasons stipulated in the law and the decision of the judge. Recognition of divorce decisions made by foreign judicial authorities is permitted in accordance with Article 50 of the Law No. 5718 on International Private and Procedural Law. Recognition of divorce decisions given by foreign administrative authorities is not possible. The resolution of the debates on this issue has been brought with the Law on Population Services Article 27/A and the Regulation on the Registration of Decisions Given by Foreign Judicial or Administrative Authorities in the Population Register. With this newly introduced regulation, it has been accepted that the divorce decisions given by the administrative authorities of foreign countries are registered directly in the population registry without resorting to court proceedings, and that it will give effect in Turkish law without the need for recognition decisions to be given by the courts. In our study, the effects of divorce decisions given by the foreign countries to Turkish Law has been examined within the scope of both the Law on International Private and Procedural Law, the Population Services Law and the Regulation issued in accordance with this Law. The application of the registration of the divorce decisions given by the competent authorities of foreign countries to the civil registry in the authorized population directorates and the problems encountered are also given in detail.