Local humanitarian workers in Turkey under the EU-Turkey Statement. A narrative study on politics and anti-politics in humanitarian work

Abstract

This qualitative research analyzes the perspectives of local humanitarian workers in Turkey on their own humanitarian work, in relation to politics in general, and the EU-Turkey Statement of 2016 in particular. Relying on methods of narrative analysis, the thesis demonstrates that the interviewees are active protagonists in a set of complex power relations. It shows how they draw on similar discourses of humanitarian ethics and professionalism as international humanitarians, but also establish their own principles and standards locally. The alleged separation between "unethical" politics and "ethical" humanitarianism emerged as a key issue in the interviews. By tracing the ways in which interviewees still recount the intersections of the two realms in their work, the analysis presents local humanitarian workers as both political and anti-political agents. Through their perspectives, it becomes apparent that the EU-Turkey Statement led to a temporary inflation of the humanitarian sector, as well as its professionalization. The latter was perceived to have a more sustainable effect. Despite these apparent impacts on the humanitarian sector, the Statement did not qualify as a humanitarian endeavor in the eyes of the humanitarian workers funded through it. Thereby, the perspectives of these workers sustain a more critical evaluation of the Statement in opposition to official accounts.

Bu nitel araştırma, Türkiye'deki yerel insani yardım çalışanlarının kendi çalışmalarını genel olarak siyasetle, özel olarak ise 2016 AB-Türkiye Bildirisi ile ilişki içerisinde analiz ediyor. Tez, anlatı analizi metoduna dayanarak, görüşme yapılan kişilerin bir dizi karmaşık güç ilişkisi içerisindeki aktif aktörler olduğunu kanıtlıyor. Onların uluslararası yardım çalışanları olarak insani yardım etiği ve profesyonellik hakkında nasıl benzer söylemler ürettiklerini, ama aynı zamanda kendi yerel ilke ve standartlarını nasıl kurduklarını gösteriyor. "Etik olmayan" siyaset ve "etik" insani yardımcılık arasında var olduğu iddia edilen ayrılık, görüşmelerde kilit bir konu olarak ortaya çıkmıştır. Çalışma, görüşme yapılan kişilerin kendi çalışmalarında bu iki alanın kesişme noktaları hakkında söylediklerini analiz ediyor ve böylece yerel insani yardım çalışanlarını hem siyasi hem de anti-politik aktörler olarak sunuyor. Onların perspektifleri aracılığıyla, AB-Türkiye Bildirisi'nin insani yardım sektörünü hem geçici bir şişirilmeye hem de profesyonelleşmeye götürdüğü anlaşılmıştır. İkincisinin daha sürdürülebilir bir etkisi olduğu algılanmıştır. Bildiri, insani yardım sektörü üzerindeki belirgin etkilerine rağmen, onun aracılığı ile fonlanan insani yardım çalışanlarının gözünde bir insancıl çaba olarak nitelendirilmemiştir. Böylece, resmi değerlendirmelerin aksine, bu çalışanların görüşleri Bildiri'nin daha eleştirel bir değerlendirmesini sürdürmektedir.