A Phenomenological Approach To the Film Editing Practice: Legacy of Maurice Merleau-Ponty

Abstract

A phenomenological look on film editing through Merleau-Ponty’s ideas opens up a new way of seeing what editing is and how it affects the spectator. In the classical sense, editing is looked at technically where certain aspects of its use in the film’s language are interpreted and analyzed to understand why and how something is done. In this thesis, the aim is to not dwell on understanding the why and the how. The aim is to view film editing from a different perspective that might lead to another type of thinking outside the limitations of empirical and intellectualist approaches. While the classical approach is able to satisfy most of what a spectator would need to understand, it falls short on what the spectator feels and experiences. In order to try to grasp how Merleau-Ponty’s phenomenological approach could be adapted to film editing. First we have to start from the beginning to see how editing came to be and what ideas, approaches and techniques it brought with it. As all the approaches have their own uses; we have to consider them as such and lay out what could be with Merleau-Ponty’s way and see how all the approaches compare in the end. Of course, this does not mean erasing all of film history and disregarding the classical way; it means that we can look at films from a perspective that the classical approach may not be able to see.Merleau-Ponty’nin fikirlerini kullanarak film kurgusuna fenomenolojik olarak bakmak, kurgunun ne olduğunu ve izleyiciyi nasıl etkilediğine dair yeni bir görüş sağlıyor. Klasik bağlamda kurguya, teknik olarak filmin dili içerisindeki parçalarının kullanılışının yorumu ve analizi ile bir şeyin neden ve nasıl yapıldığını anlamak üzere bakılır. Bu tezde, amaç bir şeyin nedenini ve nasılını anlamak değil. Amaç, film kurgusuna değişik bir perspektiften bakarak ampirik ve entellektüel yaklaşımlardan başka bir düşünceye yol açılmasıdır. Klasik yaklaşım bir izleyicinin ne anlaması gerektiğini tatmin ediyor olsa da, izleyicinin hissettiği ve deneyimlediği üzerine yeterli tatmini sağlayamaz. MerleauPonty’nin fenomenolojik yaklaşımının film kurgusuna uyarlanmasını kavramaya çalışmak için, öncelikle baştan başlamalı ve kurgunun nasıl bugüne geldiğini ve birlikte hangi düşünceleri, yaklaşımları ve teknikleri getirdiğinden başlamak gerekir. Her yaklaşımın kendine has uygulumaları olduğundan dolayı bu yaklaşımları bu şekilde ele alıp Merleau-Ponty’nin yönüyle birlikte öne sermeli ve sonunda diğer yaklaşımlarla nasıl karşılaştıklarını görmeliyiz. Tabii ki, bu film tarihini silmek veya klasik yaklaşımına itibar etmemek demek değildir, bu filmlere klasik yaklaşımın bakamadığı bir perspektiften bakabilmemiz demektir.