Yeni Türkiye sinemasında özdüşünüm: Masumiyet ve Pek Yakında

Abstract

Bu tezde; yeni Türkiye sinemasında sıklıkla uygulanan özdüşünüm kullanımının anlatıya etkileri incelenmiştir. Tezde, yeni Türkiye sinemasında özdüşünüm kullanımının, film sektöründeki koşul ve krizler ile ilintili olduğu iddia edilmektedir. Tezin çıkış noktası, yeni Türkiye sinemasında özdüşünüm hangi amaçla kullanılmıştır sorusudur. Çalışmanın amacı, yeni Türkiye sinemasındaki özdüşünüm kullanımının, sektörel krizlerle ortaya çıkıp, anlatılarını Yeşilçam ve Türkiye sineması dönemlerine bakarak yeniden kurduklarını tartışmaktır. Bu amaç dahilinde, yeni Türkiye sinemasında yer alan iki örnek, Masumiyet (Zeki Demirkubuz, 1996) ve Pek Yakında (Cem Yılmaz, 2014) filmlerindeki özdüşünüm kullanımı, biçimsel analiz yöntemiyle incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda, Masumiyet'te anlatıya etki eden özdüşünüm kullanımı; filmin özdeşleşme kurulacak sahnelerinde televizyon aracılığıyla öncüllenerek yapılmaktadır. Pek Yakında filminde özdüşünüm kullanımı ise Yeşilçam sinemasıyla nostaljik bir bağ kurarak üretim-dağıtım zinciri koşullarının değişmediğini göstermek için kullanıldığı görülmektedir.This study investigates that the impacts of the self reflexive methods constantly applied at the New Turkish Film on the narration. In this thesis, the use of self-reflexive Turkey in the new movie, is alleged to be associated with the condition and the crisis in the film industry. The question of this study is to find the intended purpose of self reflexivity at the new Turkish film. This analysis interrogates that the self reflexive aspects arising from the sectorial crisis in the new Turkish film reconstructs by predicating of Yeşilçam and Turkish Film. This work examines the self reflexivity sample of the new Turkish film, Masumiyet (Zeki Demirkubuz, 1996) and Pek Yakında (Cem Yılmaz, 2014) in terms of the formal analysis of cinema. Also Masumiyet refers the self reflexive methods for identifying scenes by television whereas, Pek Yakında applies them to indicate the same production and distribution channels by nostalgically correlating with Yeşilçam films.