Is International Trade an Indispensable Instrument of Foreign Policy the Case of the Governmentalization of Deik, the Foreign Economic Relations Board of Turkey

Abstract

The dissertation is based on the proposition that international trade is an indispensable instrument of foreign policy and the case of DEIK's governmentalization is the epitome of this instrumentalization. DEIK's governmentalization, is problematized specifically, because it ascertains a unique incident in which a state goes so far as to appropriate an NGO whose penultimate mission is international trade. The research question consequently enquires about the validity of the assumption of the indispensability of trade in foreign policy and that of foreign policy in trade. History and theory are researched in an effort to substantiate relevant explanations. An in-depth interview methodology is assumed to configure the motives as to why DEIK indeed was governmentalized in the interest of establishing the grounds for the indispensable instrumentalization of trade in foreign policy. The hypothesis is developed to argue that if the indispensability of international trade and especially its institutionalized version as an instrument of foreign policy is true, then this extreme case of direct state intervention by way of appropriation of a business NGO is suggestive of the degree of importance international trade has vis à vis foreign policy and by the same token foreign policy vis-à-vis international trade. The underlying causes are to be investigated; nevertheless, no matter what the specific foundations, the resulting condition recalls one essential inference: this act of governmentalization of a business NGO, by the unique way it has been effectuated, as well as the new status created as a consequence, seems to render all underlying causes other than the significance given to institutionalized trade as an instrument of foreign policy, rather marginal. The resultant phenomenon is heavily indicative of not only a de facto but also a de jure instrumentalization by the state of an NGO in international trade, for the purposes of foreign policy.

Tez calışması, uluslararası ticaretin, dış politikanın vazgeçilmez bir aracı olduğu ve DEİK’in devletleştirilmesi halinin bu araçsallaşmanın özü olduğu önermesine dayanmaktadır. DEİK’in devletleştirilmesi özel olarak sorunsallaştırılmakta olup, devletleştirilme olgusu, görevi uluslararası ticaret olan bir STK’ya uygulanan, nadir görülen bir olayı tespit etmektedir. Sonuç olarak araştırma sorusu, dış politikada ticaretin vazgeçilmezliği ve bunun paralel önerisi olan ticarette dış politikanin vazgeçilmezliği varsayımının geçerliliği hakkında cevap aramaktadır. Yapılan tarihsel ve teorik incelemeler ilgili açıklamaların doğrulugunu irdemelektedir. Dış ilişkilerde ticaretin vazgeçilmez bir araç olması varsayımına zemin oluşturmak amacıyla, DEİK'in gerçekte neden hükümet tarafından kamulaştırıldığının gerekçelerini yapılandırmak için derinlemesine mülakat metodolojisi kullanılmıştır. Hipotez ise, uluslararası ticaret ve özellikle onun kurumsallaştırılmış versiyonunun, dış politikanın vazgecilmez bir aracı olması varsayımı doğru ise, bu direkt devlet müdahalesi durumunun bir iş STK'sının ele geçirilme yolu gibi en uç nokta sayılabilecek bir metod ile yapılması, uluslararası ticaretin dış politika için ve ayni şekilde dış politikanin uluslararası ticaret için önem derecesini gösterdiğini ileri sürmek için geliştirilmiştir. Devletleştirilme olgusunun altindaki nedenler araştırılmaktadır; bununla birlikte, başat temeller ne olursa olsun, sonuçta ortaya çıkan durum, başlıca bir temel çıkarımı hatırlatmaktadir: bir iş STK'sının kamulaştırılması fiili, gerek yapıldığı benzersiz şekil, gerekse sonucunda yaratılan yeni statü itibariyle, kurumsallaştırılmış ticarete dış politika aracı olarak verilen önemden başka diğer tüm nedenleri marjinallestiriyor gibi görünmektedir. Ortaya çikan bu olağan üstü durum, ana misyonu uluslararası ticaret olan bir STK’nın, devleti tarafından sadece fiili değil, aynı zamanda yasal olarak da dış politika amaci icin araçsallaştırılmasının bir göstergesidir.