YORUM: ANAYASA MAHKEMESİ’NİN ANAYASA ŞİKÂYETİ KARARLARININ USULİ AÇIDAN DEĞERLENDİRMESİ

Abstract

Bireysel başvuru hakkının Anayasal sistemimize dahil olmasından bu yana, Anayasa Mahkemesinin uygulamasına bakıldığında, kabul edilebilirlik ölçütlerinde Anayasa ve yasanın ortaya koyduğu bazı “sınırlılıkların” aşılmasına yönelik adım atılmadığı, AYM’nin zaten Yasa ve İçtüzükle daha da sınırlanan yetkilerini, bir de üstüne kendisinin de sınırladığı; kişi, konu, zaman bakımından yetkisini son derece “dar” yorumlandığı ve ihlale yol açan bir yasal düzenlemenin iptal edilemeyeceği anlayışının benimsendiği görülüyor. Bu durum, insan haklarının daha etkin bir şekilde korunması amacı güden bireysel başvuru usulünün sağlayacağı korumanın, bir anlamda, uygulamada AYM eliyle sınırlandırılması demektir. Mahkemenin ilk kararlarında, insan haklarını korumak ve geliştirmek açısından daha pasif kaldığı ve genişletici bir yorum ortaya koymadığı söylenebilecektir.

Since “right of individual application to the Constitutional Court” has been on the register in our Constitutional system, as we analyse the Court’s practice, it can be said that, The Constitutional Court has not tended to go beyond the limitations about the “admissibility criteria” in the Constitution and the law. In other words, the Court has been tended to limit its competence and it has interpreted “the admissibility criteria” about the applicant, subject and time very strictly. Also, according to Court, it would not been repeal if an act violated an individual’s right. It means that, the protection of the individual application to the Constitutional Court which aims to protect and enhance the rights and freedoms, has been limited by the Constitutional Court itself. In the first decisions of the Court, it has remained passive and it has not interpreted the terms and criterias widely to protect and improve human rights.