Elif Akçalı

Akçalı, Elif

Name Variants

Akçali E.
E. Akçalı
Akçalı, E.
Akcali, Elif
Akcali,E.
A.,Elif
Elif AKÇALI
AKÇALI, ELIF
Akçalı,E.
AKÇALI, Elif
Akçalı, Elif
Elif Akçalı
Elif, Akcali
Akcali,Elif
Akçalı, ELIF
ELIF AKÇALI
A., Elif
Kuyucu, Elif Akçalı
Akçalı Kuyucu, Elif
Akçalı Kuyucu, Elif

Job Title

Dr. Öğr. Üyesi

Email Address

elif.akcali@khas.edu.tr

ORCID ID

0000-0002-7372-7468

Scopus Author ID

56410757500

Full item page

Scholarly Output

17

Articles

6

Citation Count

0

Supervised Theses

11 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 17

Süha Arin Filmografisinden Camın Teri Belgeselinin Analizi
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Bozar, Çisel; Akçalı Kuyucu, Elif
Köklerini deneme yazım türünden alıp, belgesel sinemadan ve avangard akımdan beslenerek gelişen deneme-film, kendisini kısıtlamayan montaj ve çekim olanakları ile farklı anlatım yapılarını bir arada incelemek ve tartışmak için oldukça elverişli bir düzlem yaratıyor. Bu tezde geçmişte objektiviteye ve gerçekçiliğe sıkı sıkıya bağlı olan serimsel belgesel tarzını günümüzün objektiflik ve gerçekçilik algılarıyla karşılaştıracak ve iki akımı yan yana getirecek bir kısa metraj deneysel-film projesi tasarlanmış ve hayata geçirilmiştir. İki tarzı tek bir çerçevede bir araya getirmek için ise insan-zaman-mekan üçlüsünden yararlanılmış, seçilen orijinal filmdeki mekan, karakterler ve zaman algısını yıkabilecek efektler kullanılmıştır. İnsan-zamanmekan üçlüsünün yeni temsilleri üretilerek eski film ve yeni film arasında bağlantılar kurulmaya çalışılmıştır. Yapılan projede serimsel belgesele örnek olarak Süha Arın’ın Camın Teri(1985) belgeseli seçilmiştir. Türk belgesel sinemasının en önemli yönetmenlerinden biri olarak sayılan Arın’ın karşılaştırma yapılacak yönetmen olarak seçilmesinin iki büyük neden vardır. İlki, Arın’ın bütün filmlerinde gördüğümüz, birbirini besleyen insan-mekan ilişkisidir. İkincisi ise Türk belgesel sinemasından kendine has bir yer edindiği şiirsel üslubudur. Camın Teri belgeseli ise tüm karakterlerini içine alarak kapsayan Paşabahçe Şişe Cam fabrikası içinde geçtiği için Arın’ın sinematografisinde öne çıkmaktadır. Bu tezde Paşabahçe Şişe Cam Fabrikası bir hafıza-mekanı olarak kabul edilerek toplumsal belleği içinde taşıyan ve onu koruyan bir sembol olarak kabul edilmiştir. vi Projede zaman-mekan-insan üçlüsünü bir araya getirmek, yeni temsillerini üretmek ve bu temsilleri karşılaştırmak için yöntem olarak görsel-işitsel teknikler kullanılmıştır. İmaj, ses ve dialog metalarıyla oynanarak yeni bir anlatım biçimi kurulması hedeflenmiştir. Tezin yazılı kısmında ise öncelikle Süha Arın sinematografisinin ve Camın Teri belgeselinin analizleri yapılmıştır. Ardından yöntem olarak seçilen görsel-işitsel teknikler açıklanmış ve bu tekniklerin yapılan projenin üzerinde nasıl uygulandığı detaylı bir şekilde verilmiştir. Sonuç kısmında ise kullanılan tekniklerin insan-mekan-zaman üçlüsünün yeni temsillerinin üretilmesinde ne derecede etkili olduğu sorgulanmıştır. Bir hafıza mekanı olarak kabul edilen fabrikanın belleği koruma ve ileri taşıma görevine deneme-filmin ne kadar hizmet ettiği tartışılmış, üretilen yeni temsillerle oluşan deneme filmin kendi içinde taşıdığı belgesel konvansiyonları sayesinde aynı görevi yapıp yapamayacağı sorgulanmıştır.
Uzun Metraj Film Senaryosu: Hatırla
(Kadir Has Üniversitesi, 2019) Karataş, Deniz Utku; Akçalı Kuyucu, Elif
Hatırla isimli uzun metraj film senaryosu, hastalığı sebebiyle her şeyi unutmaya başlayan bir yazarın son kitabını bitirmek için gösterdiği çabayı, kendi geçmişine dönük hatırlama sürecini ele almaktadır. Anlatımda, mizansenin temel öğelerini oluşturan dekor, aydınlatma, kostüm, oyunculuk, makyaj gibi anlatı araçlarının ön plana çıktığı XX. yüzyıl Alman Dışavurumcu sinemasının nitelikleri baz alınmıştır. Dolayısıyla çalışmada önce Dışavurumcu sinemanın karakteristik özelliklerini yansıtan Dr. Caligari'nin Karavanı, Nosferatu ve Metropolis filmleri incelenmiş; mizanseni ve sembolik ifadeyi temel alan anlatı yapıları analiz edilmiştir. Edinilen bilgiler ışığında ise Dışavurumcu nitelikte özgün bir uzun metraj film senaryosu yaratılmıştır. Sonuç olarak Alman Dışavurumcu sineması üzerine yaptığım araştırma ve akabinde tamamladığım Hatırla isimli özgün senaryo çalışması, akımın niteliklerinin etkili olduğu zaman dilimin çok daha ötesinde bir işlevsellik taşıdığını ve dönem sineması altında yatan felsefenin hala daha kullanılabilir olduğunu göstermiştir.
Kara Komedide Dijital Çağ Temasi ve Sicak Su: Mavi Kisa Filmi
(Kadir Has Üniversitesi, 2018) Cantürk, Onur Işık; Akçalı Kuyucu, Elif
Yasadigimiz teknoloji cagi ve buna bagli olarak evrilen hayat kosullari gecmis yasamlardan daha farkli mizah ve drama cesitlerinin ortaya cikmasina neden olmustur. Teknoloji caginin getirmis oldugu hiz ve tuketme hirsi kisinin kendisinde de tukenmislik ve depresyon kavramlarini daha da on plana cikarmistir. Bu uygulamali tez calismasinda cekmis oldugum Sicak Su: Mavi isimli kisa metraj filmimin yasadigimiz sanal cagin getirdikleri ile birlikte kara komedi alt turu uzerinden degerlendirilmesi yapilacaktir. Yapmis oldugum proje kapsaminda filmin senarist ve yonetmeni olarak kara komediyi benim nasil algiladigim ve uygulamaya nasil gecirdigim tartisilacaktir. Sicak Su: Mavi filmi dijital cagin komedi ve drama algisina yeni bir boyut kazandirmayi ve kara komedi turune cagdas bir hikaye eklemeyi amac edinmistir.
Turkish Television Serial Production Processes: Limitations on Creative Practices in the Digital Era
(Kadir Has Üniversitesi, 2019) Yörükoğlu, Ayşe; Akçalı Kuyucu, Elif
Turkish television serials form a great part of the media industry of Turkey. This study focuses on the production practices of Turkish television serials that changed in the last decade due to the expansion of Turkish television serial industry and the newly emerged online streaming platforms. Serial production practices are affected and pressured by several factors within the media industry which I call external limitations; media monopolization, control mechanism RTÜK, financial concerns of television channels and producers and increasing rating competitions. These limitations affect production practices, directly and indirectly, shaping the content of productions. The establishment of three VoD platforms, Netflix Turkey and BluTV, emerged an alternative creative environment for Turkish serials. New platforms follow a different path in terms of production, adopt different business models than traditional television channels in Turkey and the ways these new platforms face with governance differs from the traditional channels' encounter. The limitations on the creative practices lessened, changed or shapeshifted but did not disappear. This thesis investigates effects of limitations on creative production practices and the reflections of those limitations on creative crew.
Citation Count: 0
Accented Essays: Documentary as Artistic Practice in Contemporary Audiovisual Works From Turkey
(Routledge Journals, Taylor & Francıs Ltd, 2019) Akçalı Kuyucu, Elif
This article looks at the use of documentary filmmaking in contemporary artistic practices in Turkey, specifically focusing on three works that adopt a first-person, subjective viewpoint: Didem Pekun's Of Dice and Men (2016), Sener ozmen's How to Tell of Peace to a Living Dove? (2015), and Aykan Safoglu's Off-White Tulips (2013). Made by artists in transition, these films tackle themes of belonging and identity through stylistic choices proper to essayistic filmmaking, which allow these works to be regarded as accented essays. The personal questions raised through the aesthetics they employ become relevant to collective issues of culture, history, and memory, offering an alternative understanding of the social context, which was largely affected by the political events during the period in which they were made.
The Rise of the Anti-Hero :pushing Network Boundaries in the Contemporary U.s. Television
(Kadir Has Üniversitesi, 2016) Tokgöz, Yiğit; Akçalı Kuyucu, Elif
The proliferation of networks using narrowcasting for their original drama serials in the United States proved that protagonist types different from conventional heroes can appeal to their target audiences. While this success of anti-hero narratives in television serials starting from late 1990s raises the question of “quality television” developing audience measurement models of networks make alternative narratives based on anti-heroes become widespread on the U.S. television industry. This thesis examines the development of the anti-hero on the U.S. television by focusing on the protagonists of pay-cable serials The Sopranos (1999-2007) and Dexter (2006-2013) basic cable serials The Shield (2002-2008) and Mad Men (2007-2015) and video-on-demand serials House of Cards (2013- ) and Hand of God (2014- ). in brief this thesis argues that the use of anti-hero narratives in television is directly related to the narrowcasting strategy of networks and their target audience groups shaping a template for growing networks and newly formed distribution services to enhance the brand of their corporations. in return the anti-hero narratives push the boundaries of conventional hero in television with the protagonists becoming morally less tolerable and more complex introducing diversity to television serials and paving the way even for mainstream broadcast networks to develop serials based on such protagonists.
Citation Count: 2
Accented Essays: Documentary as Artistic Practice in Contemporary Audiovisual Works From Turkey
(Routledge, 2019) Akçalı,E.
This article looks at the use of documentary filmmaking in contemporary artistic practices in Turkey, specifically focusing on three works that adopt a first-person, subjective viewpoint: Didem Pekün’s Of Dice and Men (2016), Şener Özmen’s How to Tell of Peace to a Living Dove? (2015), and Aykan Safoğlu’s Off-White Tulips (2013). Made by artists in transition, these films tackle themes of belonging and identity through stylistic choices proper to essayistic filmmaking, which allow these works to be regarded as accented essays. The personal questions raised through the aesthetics they employ become relevant to collective issues of culture, history, and memory, offering an alternative understanding of the social context, which was largely affected by the political events during the period in which they were made. © 2019, © 2019 Critical Arts.
Citation Count: 0
Two Balloons Can Fly a Minaret: Parody and Fabricated Reality as Integral Qualities of Mock-Documentary in aya Seyahat
(Routledge Journals, Taylor & Francis Ltd, 2025) Tuzun, Defne; Akcali, Elif; Cengiz, Esin Paca; Behlil, Melis
This paper takes a close look at the critically acclaimed artist and filmmaker Kutlu & gbreve; Ataman's mockumentary Aya Seyahat (Journey to the Moon, 2009). We discuss the potentials and possibilities that the mockumentary mode brings to the film in detail, and address this mode as an aesthetic and critical manner that Ataman employs in his artistic practice. Through this discussion, we evaluate the ways in which the film is informed by and can be interpreted as a parodic observation of recurrent patterns in Turkish politics and representations of the national pasts. We argue that it exemplifies and endorses mockumentary's politically reflexive capacity to rethink history and the process of historiography in which historical truths are constructed. Mockumentary mode offers layers of meanings, exceeding the obvious narrative of historical parody, and invites the viewers to notice and problematize conventional narrational and stylistic methods of documenting a historical event. Thus, the film provides a criticism and comparison of the public opinion towards politics within two distinct periods in Turkey's history, namely the 1950s and the 2000s. It also opens up a space for a critical engagement with Turkey's troubled pasts and their construction as historical narratives in both cinematic and other representations.
Representation of Women in Two Different Adaptations of "the Little Mermaid" Fairy Tale
(Kadir Has Üniversitesi, 2022) Şen, Ecem; Akcali, Elif
The representation of women in fairy tales has been one of the focus areas of feminist studies for decades. The discourses of the tales, especially about the representation of women, can confirm the patriarchal system. Fairy tales are also noteworthy because they are often adapted to movies. The extent to which these adaptations adhere to the fairy tale or what they prefer to change obviously may vary; the film’s director, its context, and its genre can, for instance, determine how the film was shot, what type of production it belongs to and what kind of content it will have. The aim of this thesis is to compare two versions of Hans Christian Andersen's tale “The Little Mermaid” adapted for cinema, The Little Mermaid (John Musker and Ron Clements, 1989) and The Lure (Agniezska Smoczyńska, 2015), in terms of female representation. While making this comparison, the films; focusing on the fact that they belong to two different periods and that they were produced by production forms such as mainstream and independent cinema, the main objective is to investigate how the representation of women and the codes underlined by the tale are conveyed to the audience through their narratives. During this research, feminist film theory will be used and films will be examined mainly through formal analysis while reflecting on their contextual differences
Citation Count: 2
Essayistic Tendencies in Contemporary Kurdish Filmmaking in Turkey
(Univ Illinois Press, 2019) Akçalı Kuyucu, Elif
[Abstract Not Available]