Şehnaz Şişmanoğlu Şimşek

Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz

Name Variants

Şişmanoğlu Şimşek, ŞEHNAZ
Şişmanoğlu Şimşek Ş.
Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
ŞIŞMANOĞLU ŞIMŞEK, ŞEHNAZ
Sişmanoğlu Simşek, Sehnaz
Ş. Şişmanoğlu Şimşek
Sismanoglu Simsek,Sehnaz
Şişmanoğlu Şimşek Ü.
Sehnaz Sişmanoğlu Simşek
Şimşek Ş.
Şehnaz Şişmanoğlu Şimşek
S.,Sehnaz
Şehnaz ŞIŞMANOĞLU ŞIMŞEK
Ş., Şehnaz
Şişmanoǧlu Ş.
Sehnaz, Sismanoglu Simsek
S. Sişmanoğlu Simşek
Sismanoglu Simsek, Sehnaz
ŞEHNAZ ŞIŞMANOĞLU ŞIMŞEK
Şişmanoğlu Şimşek, Ş.
Sismanoglu Simsek,S.
S., Sehnaz
ŞIŞMANOĞLU ŞIMŞEK, Şehnaz
Sişmanoğlu Simşek, S.
Sismanoglu Simsek,Ş.
Şişmanoğlu Şimşek,Ş.
Şişmanoğlu Şimşek,Ü.Ş.
Şişmanoğlu, Şehnaz
Simsek, Sehnaz Sismanoglu
Şişmanoğlu, Şehnaz
Simsek, Sehnaz Sismanoglu

Job Title

Dr. Öğr. Üyesi

Email Address

sehnaz.sismanoglu@khas.edu.tr

ORCID ID

0000-0001-8489-6964

Scopus Author ID

57191504512

Full item page

Scholarly Output

18

Articles

15

Citation Count

5

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 18

Sersem Kocanın Kurnaz Karısı Ya Da Yorgaki Dandini’den Himmet Ağa’ya Bir Dönüşüm Hikayesi
(Hrant Dink Vakfı, 2022-10) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Kayseri ve çevresi, Cumhuriyet’in kuruluşunun öncesi ve sonrasındaki demografik, iktisadi, siyasi ve kültürel kırılmaları derinden yaşayan bir bölge. Kayseri’nin 1850–1950 yılları arasındaki hikâyesi, aynı zamanda ülkemizin yaşadığı toplumsal değişimin özeti olarak da ele alınabilir. Bu kitapta, ‘Kayseri ve Çevresi Toplumsal, Kültürel ve Ekonomik Tarihi’ başlıklı konferansta sunulmak üzere hazırlanan ancak konferansın yapılması engellendiği için sunulamayan bildirilerden bir seçki yer alıyor. Disiplinler arası niteliği ağır basan bu çalışmaların, Kayseri ve çevresinin yaşadığı travmatik dönüşümlerin kapsamlı ve eleştirel bir perspektifle ele alınmasına dönük çabalara katkıda bulunmasını umuyoruz.
Traditional folklore forms in temaşa-i dünya ve cefakâr u cefakeş;
(Milli Folklor Dergisi, 2016) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Temaşa-i Dünya ve Cefakâr u Cefakeş, written by Evangelinos Misailidis in 1871-1872, has widely been considered to be an adaptation of the Greek novel, O Polipathis (1839) and its originality has not been adequately emphasized in past studies. This article suggests that Temaşa-i Dünya should be considered an original novel since it incorporates traditional folklore forms peculiar to Ottoman literature which are absent in Polipathis. This study, first of all, describes the variety and the origins of the traditional folklore forms in Temaşa-i Dünya and delineates the literary tools by the help of which they were included in the text. Furthermore, it analyzes how these elements affect the narrative discourse and the author’s purposes in employing them. The analysis demonstrates that in Temaşa-i Dünya oral and print culture materials of both Muslim and non-Muslim origins are embedded in the text primarily in the form of narrative digressions and digressions from the frame story. These digressions carry the marks of the traditional story teller both in terms of functionality and at the discursive level. In other words, Misailidis’ narrator, being an active subject, similar to the story teller in the oral culture, chooses and manipulates the appropriate traditional story in accordance with the messages he conveys to the Karamanli readership. It can also be said that, unrealistic features of traditional stories are eliminated and the stories are presented in a realistic style and content. Moreover, the aforementioned narratives help to overcome the limited perspective of the first person narrative and to portray a variety of experiences. Temaşa-i Dünya also presents a folkloric panorama of 19th century Istanbul through numerous idioms and proverbs. © 2016, Milli Folklor Dergisi. All rights reserved.
Shared Secrets: (re)writing Urban Mysteries in Nineteenth-Century Istanbul
(Edinburgh Univ Press, 2023) Simsek, Sehnaz Sismanoglu; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Charriere, Etienne
[Abstract Not Available]
Türkçe ve Yunanca Kaynaklarda Karakoncolos / Kalikancaros İnancı
(Geleneksel Yayıncılık Eğitim San. Tic. Ltd. Şti., 2018) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Karakoncolos/kalikancaros inancı Türkiye’de başta İç Anadolu ve Karadeniz bölgesi olmak üzere, Yunanistan, Bulgaristan ve Sırbistan’a kadar Balkanlar’da geniş bir coğrafyada görülmektedir. Türkçede yapılan derlemelerde kimi zaman farklı isimlerle anılsa da karakoncolosun görüldüğü dönem ve özellikleri benzerlik gösterir. Buna göre, yılın en soğuk günlerinde yeryüzüne çıktığına inanılan karakoncolos, çoğu zaman tüylü, hayvana benzeyen, insanlara musallat olan ve onları tedirgin eden bir yaratık olarak betimlenmektedir. Karakoncolos inancına yer veren Türkçedeki ilk yazılı kaynaklardan biri ise Evliya Çelebi’nin Seyahatnâmesi’dir. Bugün özellikle Doğu Karadeniz’de “karakoncilo” gibi oyunlarda bir gelenek ya da Türkçe edebiyat ve sinemada nadiren de olsa bir imge olarak varlığını devam ettirse de çoğunluk tarafından unutulmuş hatta hiç bilinmeyen bir inanıştır. Öte yandan, Yunancada çoğunlukla kalikancaros adıyla anılan bu inanışa dair anlatılar, oldukça erken bir tarihte halk bilimci Nikolaos Politis tarafından derlenmiştir (1904). Bu çalışmada öncelikle söz konusu derlemede yer alan anlatılardan söz edilerek bu anlatıların bugünkü Yunanca çocuk edebiyatında Filippos Mandilaras tarafından yeniden yazımlarına değinilecektir. Bugünkü Yunanistan’da özellikle Noel döneminde gerek okullardaki müzikli gösterilerle gerekse yayımlanan çocuk kitaplarının popüler bir figürü olarak varlıklarını devam ettirdikleri ortaya konacaktır. Geniş bir coğrafyaya yayılmış olan bu inancın Türkçe ve Yunanca kaynaklardaki aktarımlarına genel olarak bakıldığında incelenen Türkçe kaynakların daha çok Doğu Karadeniz bölgesinden derlendiğini ve unutulmaya yüz tutmuş bir gelenek olarak nadiren yaşatıldığını görebiliriz. Bugünkü Yunanistan’da ise Velloudios’un hâlâ dolaşımda olan çizimlerinin de etkisiyle kalikancaros inancının çocuk edebiyatının “millî” ve popüler bir unsuru olarak varlığını devam ettirdiği görülmektedir.
Traditional Folklore Forms in Temasa-I Dunya Ve Cefakar U Cefakes
(Milli Folklor Dergisi, 2016) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Temasa-i Dunya ve Cefakar u Cefakes written by Evangelinos Misailidis in 1871-1872 has widely been considered to be an adaptation of the Greek novel O Polipathis (1839) and its originality has not been adequately emphasized in past studies. This article suggests that Temasa-i Dunya should be considered an original novel since it incorporates traditional folklore forms peculiar to Ottoman literature which are absent in Polipathis. This study first of all describes the variety and the origins of the traditional folklore forms in Temasa-i Dunya and delineates the literary tools by the help of which they were included in the text. Furthermore it analyzes how these elements affect the narrative discourse and the author's purposes in employing them. The analysis demonstrates that in Temasa-i Dunya oral and print culture materials of both Muslim and non-Muslim origins are embedded in the text primarily in the form of narrative digressions and digressions from the frame story. These digressions carry the marks of the traditional story teller both in terms of functionality and at the discursive level. In other words Misailidis' narrator being an active subject similar to the story teller in the oral culture chooses and manipulates the appropriate traditional story in accordance with the messages he conveys to the Karamanli readership. It can also be said that unrealistic features of traditional stories are eliminated and the stories are presented in a realistic style and content. Moreover the aforementioned narratives help to overcome the limited perspective of the first person narrative and to portray a variety of experiences. Temasa-i Dunya also presents a folkloric panorama of 19th century Istanbul through numerous idioms and proverbs.
Halit Ziya Öykülerinde Yazma Edimi
(Cengiz Alyılmaz, 2019) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Halit Ziya Uşaklıgil, yazdığı yüz elliye yakın öyküsüyle, modern Türkçe öykünün önemli isimlerinden biri olmasına rağmen büyük ölçüde romanları ile öne çıkarılan bir yazar olagelmiştir. Bu çalışmanın amacı Halit Ziya öykülerinde ―modern birey olma hali‖nin ―yazma edimi‖ üzerinden nasıl temsil edildiği, özellikle ben-anlatıcının günlük, mektup ve anı defterlerini kullanarak iç dünyasını okura nasıl aktardığı, bu aktarmayı, temsili nasıl sorunsallaştırdığı ve bütün bunların geleneksel hikâye anlatıcılığından nasıl ayrıştığını çözümlemektir. İncelenen öykülerde bazı anlatısal özellikler tekrar eden bir yapıya sahiptir. Bu yapının şu üç temel özelliği mevcuttur: a) Birçok öykü, günlük-mektup ya da anı biçiminde ben-anlatıcı kullanılarak yazılmıştır, b) bu anlatıların genelinde çerçeve hikâye kullanılarak bir başka ben-anlatıcı anlatılanları nakletme işlevini yüklenir 3) anlatı içerisindeki çoğu ―yazma edimi‖ eksik ve tamamlanmamış olmalarıyla dikkat çeker. İncelemede ortaya konan bu üç noktanın Halit Ziya yazınında geleneksel hikâye anlatıcısının dönüşüme uğratılmasına, anlatmanın, yazmanın ve temsilin sorunsallaştırılmasına karşılık geldiği öne sürülmektedir.
Osmanlı Tefrika Çalışmalarında Göz Ardı Edilen Bir Kaynak: Karamanlıca Anatoli Gazetesi
(Mehtap Yüksel, 2017) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Son dönemde Osmanlı tefrika tarihi üzerine yapılan çalışmalar, 19. yüzyılda Osmanlı coğrafyasında Türkçe ya da farklı dillerde üretilen edebiyatın daha önce bilinmeyen ya da unutulmuş yazar ve eserlerini ortaya çıkarmaktadır. Bu makalede Osmanlı tefrika çalışmalarında göz ardı edilen bir kaynak olarak Karamanlıca (Yunan harfli Türkçe) Anatoli gazetesinde yayımlanan tefrika kurmaca eserler tanıtılacak ve gazetede tefrikaların en yoğun olduğu 1888-1899 dönemine yakından bakılacaktır. Türkofon Ortodoks Hıristiyan okurlara yönelik olarak çıkarılan gazetede söz konusu dönemde üretilen edebiyat hakkında, yazarların önsözleri, editöryel açıklamalar, gazeteye gönderilen okur mektupları ve ilanlar gibi paratekstler göz önünde bulundurularak bazı gözlemlerde bulunulacaktır.
"19. Yüzyıl Yunan Harfli Türkçe (karamanlıca) Gazete ve Süreli Yayınlarda Dil Tartışmaları"
(Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, 2019) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren din dışı yayıncılığın yaygınlaşmaya başladığı Yunan harfli Türkçede (Karamanlıca), özellikle gazete ve süreli yayınlarda; editöryel açıklamalar, okur mektupları, tefrika mukaddimeleri gibi yazılarda dil meselesinin gündemde olduğu görülmektedir. Bu meselenin çoğunlukla dilde sadeleşme meselesi, Türkçenin Anadolulu Ortodokslara örgün olarak öğretilmesi, lisan-ı Osmanî’nin devlet kademelerinde yer bulmak üzere gerekliliği, kimi zaman lisan-ı millî ya da lisan-ı maderî olarak tanımlanan Yunancanın Anadolululara kazandırılması gibi başlıklar etrafında tartışıldığı söylenebilir. Bu makalede bütün bu meselelerin söz konusu yayınlarda nasıl ele alındığı üzerinde durulacak ve bu meselelerin Anadolulu Ortodoksların kendi kimlik tanımlarıyla nasıl ilişkili olduğu tartışılacaktır.
le Comte De Monte-cristo< in Karamanlidika: in the Footsteps of Teodor Kasap
(Brill, 2023) Simsek, Sehnaz Sismanoglu; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Le Comte de Monte-Cristo (1844) by Alexandre Dumas pere is among the popular novels translated into many languages and scripts in the Ottoman Empire in the nineteenth century. The Karamanlidika (Turkish in Greek script) edition of 1882-83 has not hitherto been studied in a comparative reading with the source text. This article identifies the source text as the Turkish in Arabic script translation of Monte Kristo (1871) by Teodor Kasap, a prominent figure in Ottoman Turkish literature and press. This source text affected the ornate language in the Karamanlidika translation, in sharp contrast to the general tendency towards plainness in the Karamanlidika fiction of the time. Taking "translation" (terceme) as an umbrella term, the article analyses the practices of both Kasap and the unknown Karamanlidika translator in translating the novel. The paper also analyses the conventional paratexts of the Karamanlidika edition, such as the publication house, the dedication page and the subscriber's list in the back of the book to understand the mechanisms of book production and circulation among the Turcophone Orthodox community. One volume published in an Armeno-Turkish publishing house indicates an intercommunal publishing activity between Christian communities in mid-1gth century. The subscriber's list from various cities of Asia Minor and the dedication to an Anatolian notable is typical in the sense it shows the dominance of the Anatolian readers in the style, language and vocabulary of the texts produced in Karamanlidika.
TEMAŞA-İ DÜNYA VE CEFAKÂR U CEFAKEŞ'TE GELENEKSEL FOLKLOR BİÇİMLERİ
(Geleneksel Yayıncılık Eğitim San. Tic. Ltd. Şti., 2016) Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz; Şişmanoğlu Şimşek, Şehnaz
Evangelinos Misailidis’in 1871-1872 yıllarında Yunan harfli Türkçe (Karamanlıca) olarak yazdığı Temaşa-i Dünya ve Cefakâr u Cefakeş, bugüne kadar yapılan çalışmalarda genellikle O Polipathis (1839) adlı Yunanca romanın uyarlaması olarak ele alınmış ve özgünlüğü yeterince vurgulanmamıştır. Bu makalede; Temaşa-i Dünya’nın, Polipathis’te yer almayan Osmanlı edebiyatına özgü geleneksel folklor biçimleri içermesi nedeniyle özgün bir roman olarak değerlendirilmesi gerektiği ileri sürülmektedir. Çalışmada öncelikle Temaşa-i Dünya’daki geleneksel folklor biçimlerinin çeşitliliği ve kaynakları belirlenmiş ve bunların hangi edebî araçlarla metne dâhil edildikleri ortaya konulmuştur. Söz konusu unsurların anlatıcı söylemini nasıl etkiledikleri ve yazar tarafından hangi işlevlerde kullanıldıkları çözümlenmiştir. Buna göre, Temaşa-i Dünya’da, Müslüman ve gayrimüslim farklı kaynak ve geleneklerden beslenen sözlü ve basılı kültür ürünlerinin temelde anlatısal ve çerçeve hikâyeden sapma olarak iki biçimde metne yerleştirildiği görülmektedir. Sapmalar hem işlevsel olarak hem de söylem düzleminde geleneksel hikâye anlatıcısından izler taşımaktadır. Misailidis’in anlatıcısı geleneksel hikâye anlatıcısına benzer bir biçimde aktif bir özne olarak anlatacağı hikâyeleri metinde Karamanlı okur topluluğuna vereceği iletilere uygun olarak seçmiş ve yönlendirmiştir. Bununla birlikte, metinde geleneksel anlatıların olağanüstü ögelerden arındırıldığı ve gerçekçi bir üslup ve içerikle aktarıldığı söylenebilir. Ayrıca, söz konusu anlatılar benöyküsel anlatıcının sınırlı bakış açısının aşılmasına ve farklı deneyimlerin aktarılmasına da zemin hazırlamıştır. Temaşa-i Dünya içerdiği pek çok deyim ve atasözleri ile on dokuzuncu yüzyıl İstanbulu’nun folklorik bir panoramasını da sunmaktadır.